Πέρα από την Αφρική (Μεταίχμιο Pocket)

[ 14 ] σαν τα λουλούδια των ανοιχτών άδενδρων εκτάσεων. Μόνο στο ξεκίνημα των μεγάλων βροχών, τεράστιοι, εντυπωσιακοί κρίνοι με βαρύ άρωμα μπουμπούκιαζαν στις πεδιάδες. Το τοπίο ήταν εξαιρε- τικά ανοικτό. Όλα όσα έβλεπες έδιναν μια αίσθηση μεγαλείου, ελευ- θερίας και απαράμιλλης αρχοντιάς. Το βασικό χαρακτηριστικό του τοπίου και της ζωής σου σ’ αυτό ήταν ο αέρας. Αναπολώντας τη διαμονή στα ορεινά της Αφρικής έχεις την αίσθηση ότι έζησες για ένα διάστημα ψηλά στον ουρανό. Οουρανός είχε συνήθως ένα ανοιχτογάλανο ή βιολετί χρώμα, γεμά- τος ογκώδη, αβαρή, αέναα μεταβαλλόμενα νέφη που δέσποζαν ψηλά και γλιστρούσαν πάνω του, αλλά κι ένα γαλάζιο σφρίγος που χρωμάτιζε τις κοντινές πλαγιές των λόφων και τα δάση μ’ ένα δρο- σερό βαθύ κυανό χρώμα. Το μεσημέρι ένιωθες τον αέρα πάνω από το έδαφος ζωντανό σαν φουντωμένη φλόγα. Σπίθιζε, κυμάτιζε και στραφτάλιζε σαν τρεχούμενο νερό, καθρέφτιζε και διπλασίαζε όλα τα αντικείμενα δημιουργώντας έναν τεράστιο αντικατοπτρισμό. Ψηλά σε τούτη την ατμόσφαιρα ανάσαινες εύκολα, εισέπνεες μια ζωτική βεβαιότητα, η καρδιά σου γινόταν ελαφριά. Στα ορεινά ξυ- πνούσες τοπρωί και συλλογιζόσουν: Είμαι εδώ–όπουπρέπει ναείμαι. Το όρος τουΝγκονγκ απλώνεται σε μια μεγάλη κορυφογραμμή από τον Βορράως τον Νότο, στεφανωμένο από τέσσερις μεγαλόπρεπες κορυφές σαν ακλόνητα σκοτεινά μπλε κύματα πάνω στον ουρανό. Υψώνεται δύο χιλιάδες τετρακόσια τριάντα μέτρα πάνω από τη θά- λασσα και εξακόσια είκοσι μέτρα στα ανατολικά πάνωαπό τη χώρα που το περιβάλλει. Στα δυτικά όμως η κλίση είναι πιο απότομη, πιο κατακόρυφη – οι λόφοι πέφτουν κάθετα κάτωστο Γκρέιτ Ριφτ Βάλεϊ. Ο άνεμος στα ορεινά φυσά σταθερά βόρειο-βορειοανατολικός.