Πέρα από την Αφρική (Μεταίχμιο Pocket)

[ 34 ] γό ηφαίστειο του Λονγκονότ, που υψώνεται πάνω από την κοιλάδα Ριφτ, τα απλωμένα κλαδιά της μιμόζας στην όχθη του ποταμού, ο ελέφαντας και η καμηλοπάρδαλη δεν αποτελούσαν περισσότερο την ενσάρκωση της Αφρικής απ’ό,τι οι ιθαγενείς – μικρές φιγούρες σ’ένα απέραντο τοπίο. Όλα αυτά ήταν διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας ιδέας, παραλλαγές στο ίδιο θέμα. Δεν ήταν μια ομογενής συ- νάθροιση ετερογενών υλικών, αλλά μια ετερογενής συνάθροιση ομογενών υλικών, όπως στην περίπτωση του φύλλου βελανιδιάς, του βελανιδιού και του κατασκευασμένου από βελανιδιά αντικειμέ- νου. Εμείς οι ίδιοι, με τις μπότες μας και τησυνηθισμένημας βιασύνη, συχνά συγκρουόμαστε με το τοπίο. Οι ιθαγενείς είναι εναρμονισμέ- νοι με αυτό. Και, όταν οι ψηλοί, λεπτοί, σκούροι και μαυρομάτηδες άνθρωποι ταξιδεύουν, πάντα ένας ένας, έτσι ώστε ακόμα και οι με- γάλες κυκλοφοριακές φλέβες του τόπου να είναι στενά μονοπάτια, όταν δουλεύουν τη γη, βόσκουν τα κοπάδια, στήνουν μεγάλους χορούς, αφηγούνται μια ιστορία, είναι η Αφρική που περιπλανιέται, χορεύει και σε ψυχαγωγεί. Στα ορεινά θυμάσαι τα λόγια του ποιητή: Έξοχο βρήκα πάντα τον ιθαγενή, και πληκτικό τον άποικο. Ηαποικία αλλάζει – και πάντα άλλαζε όσο ζούσα εκεί. Ηκαταγραφή, με όσο μεγαλύτερη ακρίβεια γίνεται, των εμπειριών μου στο αγρό- κτημα, στην ύπαιθροκαι κοντάσε μερικούς κατοίκους τωνπεδιάδων και των δασών ίσως έχει κάποιο ιστορικό ενδιαφέρον.