Πέρα από την Αφρική (Μεταίχμιο Pocket)

[ 27 ] Εκεί, στα σαφάρι, είχα δει ένα κοπάδι βουβάλια, εκατόν είκοσι ένα από αυτά, να ξεπροβάλλουν ένα ένα μέσα στην πρωινή ομίχλη κάτωαπό έναν μπακιρένιο ουρανό, και ήταν θαρρείς και τα σκούρα, ογκώδη, σιδερένια λες ζώα με τα τρανά στριφτά κέρατα δεν πλη- σίαζαν, αλλά έπαιρναν σάρκα και οστά μπρος στα μάτια μου και ύστερα, μόλις ολοκληρώνονταν, χάνονταν ξανά. Είχα δει ένα κοπάδι ελεφάντων να ταξιδεύει στην αδιαπέραστη ζούγκλα –όπου το φως του ήλιου τρύπωνε στις πυκνές φυλλωσιές δημιουργώντας μικρές φωτεινές λιμνούλες και κηλίδες–, να βηματίζει λες και είχε κάποιο ραντεβούστηνάκρη τουκόσμου. Ήταν, σε γιγάντιομέγεθος, ημπορ- ντούρα ενός παμπάλαιου, βαρύτιμου περσικού χαλιού που ήταν βαμμένο πράσινο, κίτρινο, σκούρο καφέ. Είχα πολλές φορές παρα- κολουθήσει την πορεία των καμηλοπαρδάλεων στην κοιλάδα, με την αλλόκοτη, αμίμητη, παθητική χάρη τους – έμοιαζαν να μην είναι κοπάδι ζώων αλλά κάποιο είδος σπάνιων, μακρύμισχων πιτσιλωτών λουλουδιών σε αργήπορεία. Είχα ακολουθήσει δυορινόκερους στο πρωινό τους σεργιάνι, καθώς ρουθούνιζαν και ξεφυσούσαν τον αέ- ρα της αυγής –τόσο κρύος που πονάει η μύτη σου–, και έμοιαζαν με δυο τεράστιους γωνιώδεις βράχους που κυλούσαν στημακρόστενη κοιλάδα απολαμβάνοντας την κοινή τους ζωή. Είχα δει τον βασιλικό λέοντα, πριν από το χάραμα, στο χλωμόφως τουφεγγαριού, να δια­ σχίζει την γκρίζα κοιλάδα επιστρέφοντας στη φωλιά του μετά το κυνήγι, χαράζοντας ένα σκούρο αυλάκι στο ασημένιο χορτάρι, με πρόσωπο κόκκινοακόμηαπό τοαίμαως τααυτιάή κατά τηδιάρκεια του μεσημεριανού του ύπνου, καθώς αναπαυόταν ικανοποιημένο ανάμεσα στην οικογένειά του στο κοντό χορτάρι, στην αραιή ανοι- ξιάτικησκιά των απλωμένων κλαδιών της ακακίας στοδικό του πάρ- κο της Αφρικής.