Πέρα από την Αφρική (Μεταίχμιο Pocket)

[ 23 ] γαλοπρεπές κομψό κτίριο, με μια εξαίσια αίθουσα χορού και έναν ωραίο κήπο, μεγάλα ξενοδοχεία υψώθηκαν, εντυπωσιακές γεωρ- γικές και ανθοκομικές εκθέσεις στήνονταν περιοδικά, ενώ η δήθεν καλή κοινωνία της αποικίας ζωντάνευε από καιρό σε καιρό την πόλη με αιφνίδιους μελοδραματικούς τσακωμούς. Το Ναϊρόμπι σού έλεγε: «Εκμεταλλεύσου εμένα και τον χρόνο όσο καλύτερα μπορείς. Wir kommen nie wieder so jung –τόσο απείθαρχοι και αρπακτικοί– zusammen» * . Σε γενικές γραμμές, εγώκαι τοΝαϊρόμπι καταλαβαινόμασταν απόλυτα, και κάποτε περνώντας μέσα από την πόλη σκέφτηκα: Οκόσμος είναι ανύπαρκτος χωρίς τους δρόμους του Ναϊρόμπι. Τα καταλύματα των ιθαγενών και των έγχρωμων μεταναστών συγκρίνονταν συχνά με αυτά των ευρωπαϊκών πόλεων. Ηπόλη των Σουαχίλι, στον δρόμοπρος τη λέσχηΜουθαΐγκα, δεν είχε καθόλου καλό όνομα, ήταν ωστόσο ένας ζωντανός, βρόμικος, φανταχτερά κακόγουστος τόπος όπου ένα σωρό πράγματα συνέ- βαιναν ανά πάσα στιγμή. Ήταν βασικά κατασκευασμένη από πετα- μένους ισιωμένους τενεκέδες παραφίνης σε διάφορες φάσεις σκου- ριάς, σαν κοραλλιογενής βράχος, μια απολιθωμένη κατασκευή από την οποία το πνεύμα του αναπτυσσόμενου πολιτισμού διέφευγε σταθερά. Η πόλη των Σομαλών βρισκόταν ακόμα πιο μακριά από το Ναϊ- ρόμπι, εξαιτίας πιστεύω του σομαλικού συστήματος απομόνωσης των γυναικών τους. Στην εποχή μου υπήρχαν μερικές ωραίες Σομα- λές που όλη η πόλη γνώριζε με τα ονόματά τους – πήγαιναν και ζούσαν στην αγορά και πρωτοστατούσαν στον μεγάλο χορό της * Γερμανικά: Ποτέ δεν θα ξαναβρεθούμε μαζί τόσο νέοι.