Πέρα από τα παλιά ασήμια (Μεταίχμιο Pocket)

[ 17 ] όσο περνούσε ηώρα είχε αρχίσει να αισθάνεται κάπως προδομένη, γιατί οΆλεξ δεν της είχε πει τις υποψίες του. Προδομένη…Μεγάλη λέξη, βαριά, μπορεί και να μην ταίριαζε στην περίπτωσή τους. Σιγά τη σχέση που είχαν δηλαδή! Ας πούμε καλύτερα θιγμένη τότε, για να είμαστε ρεαλιστές. Και του έκανε την ερώτηση που ακούστηκε περισσότερο σαν κατηγορώ παρά σαν απορία. Το περίμενε εκείνος, προετοιμαζόταν ώρα, αλλά πάλι ήταν δύσκολο. Πίστευε πως είχε δίκιο η Έλσα, δικό του ήταν το πρόβλημα, σίγουρο αυτό. Αν και η «σατανική» –έτσι την είχε χαρακτηρίσει– σύμπτωση βρισκόταν συνέχεια στο μυαλό του, συγχρόνως του φαινόταν και τόσο απίστευτη, ώστε ήταν σίγουρος πως κάτι θα συνέβαινε, ένα ασήμαντο γεγονός ή, αντίθετα, κάτι πολύ σπουδαίο και θα ανέτρεπε όλο αυτό το σενάριο. Το σενάριο που περισσότερο με επιστημονική φαντασία έμοιαζε παρά με την αλήθεια. Και όμως… «Όταν γυρίσαμε από την Κόνια, από το… Πώς το λες εσύ; Από το Ικόνιο, εκεί, μετά τους δερβίσηδες και…την ένωση τουανθρώπου με τον Θεό. Θυμάσαι; Σου είχα πει πως ήθελα κάτι να σου δείξω. Τότε είχα σχεδόν βεβαιωθεί, ήθελα να διασταυρώσουμε τα στοι- χεία… όπως λένε και στις αστυνομικές ταινίες. Βλέπεις, ποτέ δεν ήμουν απόλυτα σίγουρος ούτε και ήξερα πώς θα αντιδρούσες… Μπορεί να με κορόιδευες, να με περνούσες για φαντασιόπληκτο, μπορεί να σου έκανα και κακό χωρίς να το θέλω… Σήμερα μόνο, μόλις μου έδειξες το σπίτι…Δεν μπορεί, δεν γίνεται να υπήρχαν δύο τόσο όμοια κτίρια στην Καισάρεια! Έτσι ακριβώς μου το είχε περι- γράψει ο παππούς μου, με την παραμικρή λεπτομέρεια. Βλέπεις, Έλσα, καλή μου, εγώ μεγάλωσα μαζί του, πάντα μου μιλούσε για εκεί… για εδώ. Κάποτε, λίγο πριν πεθάνει, αφού είχε “φύγει” και η