Πέρα από τα παλιά ασήμια (Μεταίχμιο Pocket)

[ 16 ] το λάθος της και είχε επιτρέψει τον γάμο ανάμεσα στη Σεβαστή και στον Έλμερ; Τίποτα από όσα ακολούθησαν δεν θα είχε συμβεί, θα γυρνούσαν όλοι μαζί στην Ελλάδα, μπορεί και στην Αμερική να πήγαιναν, ποιος να ξέρει… Σίγουρα και η Ελισσώ θα είχε γλιτώσει, δεν θα είχε προλάβει να της κάνει τέτοιο κακό ο Ιορδάνης. Αν ήταν αλλιώς…» μουρμούρισε και τον ξάφνιασε πάλι. Θα περίμενε να του κάνει ερωτήσεις για τον παππού του και γιατί δεν της είχε από την αρχή φανερώσει ποια ήταν η σχέση του με τον Έλμερ. Προσπάθησε να συγκεντρωθεί, να ανασυντάξει λογική και ψυ- χραιμία. Δεν υπήρχε φυσικά απάντηση στο ερώτημα που έθετε η Έλσα. Η ζωή τα είχε φέρει έτσι, η ζωή και η μοίρα που είχαν καθορί- σει, καθώς φαίνεται, και τηδική τους συνάντηση εδώ. Πάλι εδώ, στον ίδιο τόπο και πάλι, ογδόντα χρόνια αργότερα. «Τη μοίρα του κανείς δεν την αποφεύγει τελικά…» είπε και πα- ραξενεύτηκε πάλι με τα δικά του λεγόμενα. Μόλις είχε διατυπώσει κάτι που μέχρι πριν από ένα δευτερόλεπτο θα το θεωρούσε απόλυ- τα μπανάλ και ολοκάθαρο κλισέ. Τώρα όμως το πίστευε απόλυτα. «Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον, αυτό έλεγαν οι αρχαίοι Έλ- ληνες» μετέφρασε για εκείνον η Έλσα. «Τότε ας μην πάμε κόντρα, εμείς θα χάσουμε» την έπιασε από το παγωμένο χέρι και την τράβηξε κοντά του, την έπιασε που έτρεμε σαν το ψάρι. Ο καφές που ήπιαν στο πάρκο ήταν πικρός και τα λόγια φαρμακώ- νονταν πριν βγούνε από τα χείλη. Η Έλσα, όσο περνούσε η ώρα και συνερχόταν από ό,τι είχε βιώσει μέσα στο προγονικό σπίτι –όνομα δεν του έδινε, δεν είχε ξεκαθαρίσει αν ήταν της φαντασίας της ή πραγματικότητα, α, ναι, ακόμα και αυτή την εκδοχή είχε σκεφτεί–,