Πέρα από τα Παλιά Ασήμια

19 Π Ε Ρ Α Α ΠΟ Τ Α Π Α Λ Ι Α Α Σ ΗΜ Ι Α πολύ, αλλά να ξέρεις πως βίωσε μεγάλη ερημιά οΈλμερ. Δεν ξέχασε ποτέ τη Σεβαστή. Ήταν ανίκανος να αγαπήσει και οποιονδήποτε άλλον ύστερα από εκείνη, ο ίδιος μου το εξο- μολογήθηκε, ούτε καν τον γιο του, τον πατέρα μου. Μόνο εμένα…Ίσως μόνο εμένα να αγάπησε βαθιά, ίσως…γιατί… Γιατί είχε πάψει πια να ελπίζει πως θα μπορούσε να είναι με εκείνη. Μπορεί όμως και να είχε τύψεις, σίγουρα είχε πολλές τύψεις, άλλες αδικαιολόγητες, άλλες απόλυτα βάσι- μες. Θυμάμαι πως λυπόταν γιατί πίστευε πως είχε δώσει σε όλους μεγάλη δυστυχία». Τον άκουγε και δεν τον άκουγε, στριφογυρίζοντας στο άσχημο πλαστικό κάθισμα. Ήθελε να μάθει από εκείνον κυρίως γιατί δεν της είχε μιλήσει από την αρχή, αλλά όσα είχε βιώσει μέσα στο σπίτι έδιωχναν όλες τις άλλες σκέψεις μακριά, δεν άφηναν χώρο και νηφαλιότητα να ακούσει όπως ήθελε, να καταλάβει ή να διατυπώσει και άλλες απορίες. Η αίσθηση πως όλα τα είχε φανταστεί μια κέρδιζε και μια οπι- σθοχωρούσε, και τότε, ααα τότε…Τότε, η πεποίθηση πως οι ψυχές την περίμεναν μέσα εκεί τράνευε και έκανε την καρδιά της να σπαρταρά. Η κρίση της ασφαλώς και δεν λειτουργούσε με την πιο κοφτερή της πλευρά, και αυτό είχε σαν συνέπεια, ενώ ήθελε να ακούσει την απάντηση του Άλεξ και ίσως να τα βάλει και μαζί του, είχε σαν συνέπεια να ρίχνει αλλού το κέντρο βάρους ή, καλύτερα, να μην μπορεί να εξι- σορροπήσει τι ήθελε πρώτα να μάθει. Γιατί δεν της είχε πει από την αρχή τις υποψίες που του είχαν γεννηθεί ή λεπτο- μέρειες για το τι ήξερε αυτός για εκείνη την ιστορία; Αποφάσισε τελείως ασυναίσθητα το δεύτερο. Κάτι μέσα