Πέρα από τα Παλιά Ασήμια

18 Μ Α Ι Ρ Η Κ Ο Ν Τ Ζ Ο Γ Λ Ο Υ φαινόταν και τόσο απίστευτη, ώστε ήταν σίγουρος πως κά- τι θα συνέβαινε, ένα ασήμαντο γεγονός ή, αντίθετα, κάτι πολύ σπουδαίο και θα ανέτρεπε όλο αυτό το σενάριο. Το σενάριο που περισσότερο με επιστημονική φαντασία έμοια- ζε παρά με την αλήθεια. Και όμως… «Όταν γυρίσαμε από την Κόνια, από το… Πώς το λες εσύ; Από το Ικόνιο, εκεί, μετά τους δερβίσηδες και… την ένωση του ανθρώπου με τον Θεό. Θυμάσαι; Σου είχα πει πως ήθελα κάτι να σου δείξω. Τότε είχα σχεδόν βεβαιωθεί, ήθελα να διασταυρώσουμε τα στοιχεία…όπως λένε και στις αστυνομικές ταινίες. Βλέπεις, ποτέ δεν ήμουν απόλυτα σί- γουρος ούτε και ήξερα πώς θα αντιδρούσες…Μπορεί να με κορόιδευες, να με περνούσες για φαντασιόπληκτο, μπορεί να σου έκανα και κακό χωρίς να το θέλω… Σήμερα μόνο, μόλις μου έδειξες το σπίτι…Δεν μπορεί, δεν γίνεται να υπήρ- χαν δύο τόσο όμοια κτίρια στην Καισάρεια! Έτσι ακριβώς μου το είχε περιγράψει ο παππούς μου, με την παραμικρή λεπτομέρεια. Βλέπεις, Έλσα, καλή μου, εγώ μεγάλωσα μαζί του, πάντα μου μιλούσε για εκεί… για εδώ. Κάποτε, λίγο πριν πεθάνει, αφού είχε “φύγει” και η γιαγιά, κάποτε μου τα διηγήθηκε όλα και με κάθε λεπτομέρεια, άσχετα αν εγώ δεν τα συγκράτησα παρά μόνο σε γενικές γραμμές, δεν τους έδωσα τη σημασία που τους άξιζε. Δεν ήμουν ίσως, όχι ίσως, σίγουρα δεν ήμουν σε θέση να καταλάβω τόσο… τόσο με- γάλα και σπουδαία πράγματα. Έζησε πολλά χρόνια ο παπ- πούς μου, θα κόντευε τα εκατό όταν πέθανε. Δυστυχώς δεν ήμουν κοντά του, έφυγε έρημος, όπως έρημος είχε ζήσει, πίστεψέ με. Μπορεί να είχε μια γυναίκα που τον αγαπούσε