Πέρα από τα Παλιά Ασήμια

16 Μ Α Ι Ρ Η Κ Ο Ν Τ Ζ Ο Γ Λ Ο Υ της Μικρασίας. Αυτή η ιστορία όμως είχε αφήσει πολλές ανοιχτές πληγές πίσω της, πολλές αναπάντητες ερωτήσεις, είχε αφήσει κι έναν έρωτα μισό. Κανείς δεν το ήξερε, και όμως ακόμη ο έρωτας εκείνος αιμορραγούσε. Έπεσε παραιτημένη στο πέτρινο τοιχάκι η Έλσα, δεν τη βαστούσαν άλλο τα πόδια της και ρίχτηκε με την πλάτη μήπως και στηριχτεί. Δεν της φέρθηκε με ευγένεια εκείνο. Αδρή και άγρια, η επιφάνειά του την έγδαρε, την πόνεσε κάπως, και το τσούξιμο της γρατσουνιάς τη συνέφερε, κα- τάφερε να μισοβγεί από το όραμα που ακόμη την τύλιγε μέσα στις αναθυμιάσεις του. «Πώς θα ’ταν άραγε τα πράγματα αν η Μακρίνα είχε καταλάβει το λάθος της και είχε επιτρέψει τον γάμο ανάμε- σα στη Σεβαστή και στον Έλμερ; Τίποτα από όσα ακολού- θησαν δεν θα είχε συμβεί, θα γυρνούσαν όλοι μαζί στην Ελ- λάδα, μπορεί και στην Αμερική να πήγαιναν, ποιος να ξέ- ρει… Σίγουρα και η Ελισσώ θα είχε γλιτώσει, δεν θα είχε προλάβει να της κάνει τέτοιο κακό ο Ιορδάνης. Αν ήταν αλλιώς…» μουρμούρισε και τον ξάφνιασε πάλι. Θα περίμε- νε να του κάνει ερωτήσεις για τον παππού του και γιατί δεν της είχε από την αρχή φανερώσει ποια ήταν η σχέση του με τον Έλμερ. Προσπάθησε να συγκεντρωθεί, να ανασυντάξει λογική και ψυχραιμία. Δεν υπήρχε φυσικά απάντηση στο ερώτημα που έθετε η Έλσα. Η ζωή τα είχε φέρει έτσι, η ζωή και η μοίρα που είχε καθορίσει, καθώς φαίνεται, και τη δική τους συνάντηση εδώ. Πάλι εδώ, στον ίδιο τόπο και πάλι, ογδόντα χρόνια αργότερα.