Πέπλο σιωπής (Pocket)

[ 20 ] και όχι σε σπίτι για οικογένεια. Μόνο το βιτρό στην εξώπορτα έσπα­ γε ευχάριστα τον μονόχρωμο διάκοσμο. Ο πατέρας της Ρία είχε υποσχεθεί να περάσει για να πάρει τις σακούλες και να τις πάει στη χωματερή με το μεγάλο 4x4 Range Rover του. Όχι ότι ήταν και πολλές. ΟΡέιμοντ Ντρου είχε ελάχιστα από τα συμπράγκαλα που μαζεύ­ ουν συνήθως οι άνθρωποι στη ζωή τους. Η ντουλάπα του ήταν γε­ μάτη ρούχα από φτηνές αλυσίδες και σουπερμάρκετ, απομιμήσεις επωνύμων, πουκάμισα σε συσκευασίες των δύο, ένα κοστούμι από ύφασμα που, όταν το άγγιξε η Ρία, έτριξε από τον στατικό ηλεκτρι­ σμό. Όλα ταρούχα του χώρεσαν σε μια σακούλα σκουπιδιών –εκτός από το κοστούμι, με το οποίο θάφτηκε– και σε άλλη μία μπήκαν τα παπούτσια και οι ζώνες. Σε ένα κουτί κροτάλιζε μια μικρή συλλογή από κατσαρολικά και μαχαιροπίρουνα και σε ένα άλλο υπήρχε μια τοστιέρα και ένας βραστήρας. Σε ένα τρίτο κουτί, ένα κιτρινισμένο σερβίτσιο, πιάτα σε διάφορα μεγέθη, φλιτζάνια, μια τσαγιέρα, όλα με λουλουδάτα μοτίβα. «Εγώ το είχα αγοράσει αυτό» είχε πει η Άιντα όταν η Ρία βρήκε το σερβίτσιο σε ένα ντουλάπι. «Γαμήλιο δώρο για αυτόν και την Κάρολ». Μια παλιά τηλεόραση στο πίσω καθιστικό έμοιαζε σαν να μην είχε δουλέψει εδώκαι χρόνια, όπως και ένα στερεοφωνικό με πικάπ. Ο βραχίονας δεν είχε βελόνα. Η Ρία κοίταξε, αλλά δεν μπόρεσε να βρει τα ηχεία του. Ήταν λες και αυτά τα πράγματα, μαζί με τα διάφορα ρολόγια και διακοσμητικά, ήταν εκεί απλώς για να είναι. Πράγματα που είχαν