Πέντε συν τρία

A R N E D A H L 12 σμά ούτε ότι δεν χρησιμοποιήθηκαν ναρκωτικές ουσίες. Το μόνο που υπήρχε εκεί ήταν μια βουβή αδειοσύνη, ένα αμίλητο κενό. Το καθιστικό ήταν πολύ ομιλητικότερο. Ο Μπέργερ κάθισε ξανά ανακούρκουδα δίπλα στα τσαλα­ κωμένα σεντόνια του άστρωτου κρεβατιού. Έγειρε το κεφάλι στο πλάι, κοίταξε κατά μήκος του μαξιλαριού και διέκρινε τουλάχιστον τρεις μαύρες τρίχες μαλλιών στο αργοσάλευτο φως της αυγής. «Ο φίλος μας δεν κάνει ιδιαίτερες προσπάθειες να κρύψει ίχνη» είπε. «Γιατί να το κάνει;» είπε ο Άουγκουστ Στέεν. «Το μόνο που πρέπει να κρύψει είναι το πού τη μετέφερε». Ο Μπέργερ άκουσε έναν ασθενικό βόμβο. Κοίταξε ψηλά στο ταβάνι. Μια μέλισσα πέταξε από τη μια στην άλλη άκρη του δωματίου. Η ίδια μέλισσα άραγε; Την ακολούθησε στην κουζί­ να, στο καθιστικό. Σταμάτησε στην πολυθρόνα. Έβαλε γάντια. Πήρε τα ματογυάλια με τους χοντρούς φακούς από το βιβλίο. Το άνοιξε στη σελίδα που ήταν ο σελιδοδείκτης. Κράτησε τον σελιδοδείκτη στο πλάι του βιβλίου. Άμλετ. Πράξη τρίτη. Ο σελιδοδείκτης ακουμπούσε στην πα­ γκοσμίως γνωστότερη λογοτεχνική φράση. To be, or not to be… Ο Μπέργερ πήγε στη φωτογραφία στον τοίχο, την περιεργά­ στηκε. Είδε τη θάλασσα, τον βράχο, το στρώμα λουλουδιών. Είδε τις κυψέλες σκαλωμένες στην πλαγιά. Είδε τις κυψέλες. Η μέλισσα ζουζούνισε ξανά. Ακουγόταν διαφορετική, διπλή. Ο Μπέργερ κοίταξε ψηλά, ήταν δύο στη γωνία του ταβανιού τώρα. Ζούσαν οι μέλισσες στα τέλη Νοέμβρη; Στη Σουηδία;