Πέντε συν τρία

Π Ε Ν Τ Ε Σ Υ Ν Τ Ρ Ι Α 11 έναν λόφο με κυπαρίσσια και πεύκα, κάνα δυο άσπρα σπίτια, μερικά γαϊδουράκια με σκυφτά κεφάλια, μια αράδα κυψέλες που σκαρφάλωναν κλιμακωτά στην πλαγιά και ένα στρώμα κιτρινωπά λουλούδια που έφταναν ως εκεί που ξεκινούσε η θάλασσα· του φάνηκε ότι αναγνώριζε το Γιβραλτάρ. Επέστρεψε στο βιβλίο, κάθισε ανακούρκουδα, περιεργά­ στηκε τα ματογυάλια, είδε έναν σελιδοδείκτη να προβάλλει ανάμεσα από τις λεπτές σελίδες. Δεν άγγιξε τίποτα όμως. «Εδώ» ακούστηκε μια χαμηλή φωνή. Ο Μπέργερ σηκώθηκε, κοίταξε πίσω του. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία άντρας στεκόταν και τον περιεργαζόταν από το χολ · τα κοντοκομμένα μαλλιά του θύμιζαν ρινίσματα σιδήρου γύρω από έναν μαγνήτη. Τ’ όνομά του ήταν Άουγκουστ Στέεν και ήταν επικεφαλής του Τμήματος Πληροφοριών της Υπηρεσίας Ασφαλείας, γνωστής ως ΥΠΑΣ. Ο Μπέργερ και ο Στέεν κινήθηκαν προς την κατεύθυνση της φωνής, διέσχισαν μια κουζίνα και μετά έναν διάδρομο. Στ’ αυτιά τους έφταναν αποσπασματικά κουβέντες προερχόμενες από ένα δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμου. Ο Μπέργερ μπήκε στο δωμάτιο. Το υποπολυβόλα ήταν τώρα κρεμασμένα στους ώμους των μαυροντυμένων αντρών. Ο Άουγκουστ Στέεν κοίταξε με δύσπι­ στο ύφος και τους δύο εξωτερικούς πόρους. «Ασφαλές το διαμέρισμα» έκανε ο Ρόι Γκραν. «Εδώ καθόταν όμως» έκανε ο Κεντ Ντες και κούνησε το χέρι του προς τους φανερά ηχομονωμένους τοίχους στο δωμά­ τιο χωρίς παράθυρο. Ο Μπέργερ κοίταξε γύρω του. Ένα παντελώς ανώνυμο δω­ μάτιο · το αντίθετο του άνετου χώρου εκεί έξω. Το ότι δεν υπήρχαν ίχνη από αλυσίδες, δερμάτινους ιμάντες ή στατό ορού δεν σήμαινε απαραίτητα ότι δεν είχαν χρησιμοποιηθεί ως δε