Πέντε συν τρία

A R N E D A H L 18 Ο Στέεν έγειρε μπροστά από τη φθαρμένη πολυθρόνα και έβαλε το χέρι του στο γόνατο του Μπέργερ. Ήταν μια απροσ­ δόκητη κίνηση. «Έχουμε ένα μεγάλο πλεονέκτημα έναντι του Κάρστεν» εί­ πε μετά με μια φωνή που ο Μπέργερ δεν είχε ακούσει ποτέ νωρίτερα. «Είναι αναντίρρητα ένας επικίνδυνος άνθρωπος – δεν θα ήταν παράτολμο να τον αποκαλέσουμε έναν καλά εκ­ παιδευμένο επαγγελματία δολοφόνο– αν και είναι πολύ κοντά στην τύφλωση. Πάσχει από μια κλιμακούμενη παραλλαγή της νόσου RP, retinitis pigmentosa – μελαγχρωστικής αµφιβληστρο­ ειδίτιδας, όπως την αποκαλούν. Αύριο το πρωί έχουμε την κα­ λύτερη ευκαιρία να τον πιάσουμε. Και σε χρειάζομαι μαζί μου, Σαμ». Σε χρειάζομαι μαζί μου, Σαμ, σκέφτηκε ο Μπέργερ στο αδιάφορο κλιμακοστάσιο του ψηλού κτιρίου, μπροστά στην αδιάφορη πόρτα, σε μια κατάσταση αναμονής που φάνταζε όλο και πιο ατέρμονη. Επέστρεψε με πλήρη ισχύ στο παρόν και κοίταξε το απασφαλισμένο όπλο του· τρεμούλιαζε μ’ έναν πα­ ράξενα τακτικό ρυθμό που προφανώς είχε κάποια σχέση με τον καρδιακό παλμό του. Η μόνη του ελπίδα ήταν ότι ο Κάρστεν θα τυφλωνόταν κά­ ποια στιγμή. Το μόνο που ακουγόταν ήταν το ζουζούνισμα μιας αόρατης μέλισσας. Ακουγόταν για ώρα, για πολλή ώρα, εντελώς μονό­ τονα. Μετά έτριξε το γουόκι τόκι. «Στη θέση μου» ακούστηκε η φωνή του Κεντ. «Εντάξει, λοιπόν» έκανε ο Στέεν. «Τρία. Δύο. Ένα». Ο Μπέργερ άνοιξε απότομα την πόρτα και κοίταξε έξω. Κάτι που ήθελε να μοιάσει σε χάραμα σκόρπιζε το ασθενικό του φως στη σκεπή του κτιρίου. Το σκηνικό αυτό ήταν ακόμη