Πέντε συν τρία

A R N E D A H L 14 Έπρεπε ωστόσο ν’ ανέβουν, δεν υπήρχε επιστροφή. Δεν υπήρχε άλλος αστυνομικός να τους βοηθήσει, η μυστικότητα ήταν απόλυτη · ο Μπέργερ δεν ήξερε καν πόσα γνώριζαν ο Κεντ και ο Ρόι. Περιεργάστηκε τη μέλισσα για μερικά λεπτά καθώς και τη φαινομενικά άσκοπη βόλτα της κατά μήκος του τοίχου. Έπειτα ξεκίνησε για επάνω. Το βρόμικο και φωτιζόμενο από λάμπες φθορίου κλιμακο­ στάσιο κατέληγε σε μια συμπαγή, χαλύβδινη πόρτα με χερούλι από μέσα. Ο Μπέργερ έβγαλε το γουόκι τόκι, έδωσε το παρόν. Μερικά παράσιτα και μετά η φωνή του Ρόι: «Κι εγώ στη θέση μου». Κι άλλα παράσιτα κι έπειτα ο Άουγκουστ Στέεν: «Έχω εποπτεία από το διπλανό κτίριο. Όντως υπάρχει ένα μικρό, χαμηλό σπιτάκι στη στέγη, βορειοανατολική γωνία. Πιο κοντά σ’ εσένα, Γκραν, ίσως στα πέντε μέτρα. Η πόρτα όμως βλέπει προς τη δική σου θέση, Μπέργερ. Απέχεις είκοσι μέτρα. Ο Ντες δέκα μέτρα από τη σκάλα κινδύνου στην απέναντι πλευρά». «Ελήφθη» είπε ο Ρόι. «Κεντ;» «Μπελάς η σκάλα κινδύνου» ακούστηκε ο Κεντ λαχανια­ σμένος. «Δύο λεπτά ακόμα. Θα συνδεθώ ξανά τότε». Επικράτησε σιγή. Οι λάμπες στο κλιμακοστάσιο έσβησαν. Το σκοτάδι επιτέ­ θηκε στον Μπέργερ. Μέσα από τη σιωπή ακούστηκε ένας βόμ­ βος, μέσα από το σκοτάδι πρόβαλε ένα κόκκινο λαμπάκι. Άπλωσε το χέρι του προς τα εκεί. Τα φώτα αναβόσβησαν κι άναψαν ξανά. Η μέλισσα συνέχισε το ζουζούνισμα, αλλά παρέ­ μενε αόρατη. Ήταν όλα αναμονή. Αβάσταχτη αναμονή. Από την αναμονή αυτή εμφανίστηκε ένα σκοτεινό δωμάτιο