Πάθος

Π Α Θ Ο Σ 13 ρισκόμενος σε αποστολή στην Αβάνα, ίσως να εί- χε μπει σε κείνο το νάιτ-κλαμπ, το Fiorendito, που o συγκεκριμένος άνθρωπος, ενθαρρυμένος από την προσήλωσή μου, περιέγραφε με την παραμικρή λεπτομέρεια. Ομοίως, όταν διάβαζα, οι φράσεις στις οποίες στεκόμουν ήταν αυτές που αφορούσαν τη σχέση ενός άντρα με μια γυναίκα. Νόμιζα πως μου μάθαιναν κάτι για τον Α. και πρόσδιδαν μια αξιοπιστία σε ό,τι ήθελα να πιστεύω. Έτσι, διαβά- ζοντας στο μυθιστόρημα Ζωή και πεπρωμένο του Γκρόσμαν ότι «οι ερωτευμένοι φιλιούνται με τα μάτια κλειστά», φανταζόμουν πως ο Α. ήταν ερω- τευμένος μαζί μου αφού με φιλούσε έτσι. Στη συ- νέχεια, το υπόλοιπο του βιβλίου ξαναγινόταν αυτό που ήταν για μένα η οποιαδήποτε δραστηριότητα στη διάρκεια μιας ολόκληρης χρονιάς, ένας τρόπος να γεμίζω τον χρόνο ανάμεσα σε δύο συναντήσεις. Δεν είχα άλλο μέλλον πέρα απ’ το επόμενο τη- λεφώνημα που θα όριζε μια συνάντηση. Προσπα- θούσα να βγαίνω το λιγότερο δυνατό απ’ το σπίτι, με εξαίρεση ασφαλώς τις επαγγελματικές μου υπο- χρεώσεις –εκείνος ήξερε το ωράριό μου–, φοβού- μενη πάντα μήπως τηλεφωνήσει κατά την απουσία μου. Απέφευγα επίσης να χρησιμοποιώ την ηλε- κτρική σκούπα ή το πιστολάκι μαλλιών γιατί σί-