Party games: Παιχνίδια τρόμου

Είδα τον Μπρένταν Φίαρ να μπαίνει με κάποιους φίλους του στο εστιατόριο που εργαζόμουν, όμως δεν είχα ιδέα πόσο θα άλλαζε η ζωή μου εκείνο το βράδυ. Ενώ σκούπιζα ένα τραπέζι, το βλέμμα μου τον ακολούθησε καθώς οδη- γούσε τους τρεις φίλους του από τον στενό διάδρομο σε ένα σεπαρέ στο βάθος. Πώς είναι δυνατόν μια τόσο φυσιολογική σκηνή να κα- ταλήξει σε όλο εκείνο τον τρόμο – μέχρι και σε φόνο; Ήξερα τα παιδιά που συνόδευαν τον Μπρένταν. Δεν έχουμε τις ίδιες παρέες, όλοι μας όμως είμαστε τελειόφοι- τοι στο λύκειο του Σέιντισαϊντ. Χα! Παρέες . Ακούγεται σαν ανέκδοτο. Ας είμαι ειλικρινής. Έχω λίγους, καλούς φίλους, όχι όμως ολόκληρη παρέα . Με λένε Ρέιτσελ Μάρτιν και είμαι δεκαεφτά. Μετά το σχολείο εργάζομαι ως σερβιτόρα στο Λέφτις, ένα στέκι λίγα τετράγωνα μακριά από το λύκειο. Και ναι, είναι κομματάκι άβολο νασερβίρωπαιδιάπου ταβλέπωόλημέραστοσχολείο. Αν και μάλλον μόνο εγώ το σκέφτομαι αυτό. Κανένας άλλος δεν το σχολιάζει ούτε με δουλεύει. Πάντως, υπάρ- χουν φορές που νιώθω άβολα. 11 1 Η Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η