Πάρε ανάσα

16 Αστυνόμος Λάζος Έ βαλε την ομελέτα στο πιάτο και κάθισε ανόρεχτα στο τραπέζι. Έπρεπε να βάλει κάτι στο στόμα του, ακόμα και αν αυτό ήταν με το ζόρι. Είχε σχεδόν περάσει ένας μήνας από τότε που έλυσε τη δολοφονία της εικοσάχρονης στην Κέρκυρα και ο προϊστάμενός του, αντί για προαγωγή, του είχε δώσει εικοσαήμερη άδεια, που θα έκανε χρήση της από αύριο το πρωί. Θα πήγαινε επιτέλους αυτό το ταξίδι στην Αυστρία. Έκπληξη. Είχε περισσότερο από έναν χρόνο να δει την κόρη του και τον αντιπαθητικό Αυστριακό γαμπρό του και, αν περίμενε από τον Μωάμεθ να πάει στο βουνό, θα περνούσε άλλη μια χρονιά χωρίς να έχει αγκαλιάσει τη μικρή του πριγκιπέσα. Έφερε την πρώτη μπουκιά στο στόμα, όταν άκουσε το κινη- τό του να χτυπά. Η πρώτη σκέψη του ήταν να το αγνοήσει, αλλά το όνομα του αστυνομικού διευθυντή έπαιξε στην οθόνη. «Διατάξτε!» είπε, προσπαθώντας με το ζόρι να βάλει ενέρ- γεια στη φωνή του. «Θα σε χρειαστώ στο γραφείο, αστυνόμε» τον άκουσε να λέει. Ο Λάζος προσπάθησε να μάθει τον λόγο και ο άντρας στην άλλη γραμμή του ακουστικού τον ενημέρωσε για τη νέα υπόθεση. «Συγγνώμη, κύριε διοικητά, αλλά τυπικά σε δυο ώρες είμαι σε άδεια. Εσείς μου τη δώσατε… Θα προτιμούσα να πάρει την υπόθεση κάποιος άλλος από την ομάδα. Ίσως ο Καπέρος…»