Παραπλάνηση

Π Α Ρ Α Π Λ Α Ν Η Σ Η 17 Πριν μπει μέσα, στρέφεται αλαφιασμένη. Και τότε βλέπει τη σκοτεινή φιγούρα μπροστά της. Το πρόσωπο κρυμμένο στην κουκούλα του μαύρου φούτερ. Δεν μπορεί και πάλι να διακρί­ νει τα χαρακτηριστικά, όμως κατά έναν ανεξήγητο τρόπο κάτι της θυμίζουν. Η σκιά κρατάει στο δεξί χέρι ένα πιστόλι προτε­ ταμένο προς το μέρος της. Η Ιλόνα θέλει να πέσει στα γόνατα, να ικετεύσει να μην το κάνει, να εκλιπαρήσει ταπεινά για τη ζωή της. Τα πόδια της όμως δεν ανταποκρίνονται, παραμένουν κολλημένα στην άσφαλτο. Λες και ένα αόρατο πέπλο, σαν κι αυτά που στοιχειώνουν τα όνειρά της από παιδί, την τυλίγει χωρίς να επιτρέπει την παραμικρή κίνηση. Βουλιάζει παθητικά στον βάλτο της παράδοσης άνευ όρων. Το περίστροφο τη σημαδεύει. Λίγα μόνο δευτερόλεπτα τη χωρίζουν από την επιβίβαση στο βαρκάκι του Χάρου. Λίγα δευτερόλεπτα που είναι όμως αρκετά για ένα ιλιγγιώδες φλας μπακ στη σύντομη ζωή της. Και όταν η βολίδα εκτοξεύεται από το στόμιο του πιστολιού, προλαβαίνει να ολοκληρώσει τη μικρού μήκους ταινία της ζωής της με το πρόσωπο του πρώτου αληθι­ νού της έρωτα. Εκείνη δεκαπέντε κι ο Γιούρι δεκαεφτά. Κάνουν έρωτα στο χορτάρι, δίπλα στο θολό ποτάμι με τα ήρεμα νερά που διασχίζει τα παρατημένα εργοστάσια, στα περίχωρα της Λάβριτσα. Ξαν­ θά ακατάστατα μαλλιά, αραιά γένια, γαλάζια μάτια κι εκείνο το θεσπέσιο χαμόγελο. Και η Ιλόνα με τα πρασινογάλαζα μάτια εγκαταλείπει τα εγκόσμια, χαμογελώντας, καθώς το βλέμμα της χαϊδεύει το χαμόγελο στο πρόσωπο του αγαπημένου της. Κρυμμένος πίσω από έναν κάδο ανακύκλωσης, ένας ευτραφής μεσήλικας με μαύρο δερμάτινο μπουφάν και μπλε κοτλέ πα­ ντελόνι, παρακολουθεί τη μαύρη σκιά να μεταφέρει ένα σώμα και να το τοποθετεί στο πίσω κάθισμα ενός μικρού μαύρου αυτοκινήτου. Το στριμώχνει, κλείνει την πόρτα, βάζει μπρος. Ο μεσήλικας παρακολουθεί μαρμαρωμένος. Το μαύρο αυτοκίνητο