Παραμύθια σαν πλατύ χαμόγελο

To τρενάκι T ο τρένο που πάει από το Ποότ στο Παέτ το φωνάζουν «το τρενάκι», γιατί είναι τόσο µικρό, που νοµίζεις ότι µπορείς να το πάρεις και να το βάλεις στην τσέπη σου Υπάρχει µονάχα ένα βαγόνι και οι θέσεις είναι όλες πλάι σε παράθυρα Το βαγόνι είναι πολύ στενό, αλλά για τους χοντρούς κυρίους έχουν φτιάξει ειδικά εξογκώµατα στα τοιχώµατά του: οι χοντροί κύριοι ανεβαίνουν, βολεύουν την κοιλιά τους στα εξογκώµατα και κλείνουν τα µάτια ευτυχισµένοι Μα γιατί οι χοντροί κύριοι κοιµούνται πάντα στο τρένο; Καµιά φορά, την εποχή της συγκοµιδής των φρούτων, ο µηχανοδηγός, ο κύριος Ανταλτζίζο, σταµατάει το τρένο καταµεσής των αγρών και σκαρφα- λώνει στα δέντρα για να κλέψει αχλάδια: οι επιβάτες του τρένου τον βλέ- πουν και του κλείνουν συνωµοτικά το µάτι Όταν έχει οµίχλη και δε φαίνεται τίποτε, ο ελεγκτής των εισιτηρίων κάθεται πίσω από τα παιδιά και τους διη- γείται τη διαδροµή Πάει πολύς καιρός που κάνει αυτό το ταξίδι και ξέρει όλο το τοπίο απέξω κι ανακατωτά — Στα δεξιά σας, λέει, υπάρχει ένα χωράφι µε καλαµπόκια, στα αριστε- ρά ένα ξανθό κορίτσι που κουνάει ένα κόκκινο µαντιλάκι Στα αριστερά, λί- γο παρακάτω, συναντάµε τη λίµνη Όταν έρχεται η ώρα να αποβιβαστούν, οι χοντροί κύριοι βγάζουν µε κό- πο την κοιλιά τους από τη θέση τους Ο ελεγκτής τούς βοηθάει τραβώντας τους από τους ώµους — Μια µικρή προσπάθεια, κύριε Λουιτπόλντο µου Ο κύριος Λουιτπόλντο είναι ο πιο χο- ντρός απ’ όλους Iδρώνει και ξεφυσάει, αλ- λά η κοιλιά του δεν κουνιέται απ’ τη θέση της Πρέπει να έρθει και ο µηχανοδηγός, ο κύριος Ανταλτζίζο, να τον τραβήξει, για να καταφέρει τελικά κι ο κύριος Λουιτπόλντο να κατέβει από το τρένο Ύστερα, το τρενάκι κάνει στροφή και είναι έτοιµο για αναχώρηση