Παραμύθια σαν πλατύ χαμόγελο

µηχανή αυτή του κάνει όλα τα µαθήµατα, σε τι θα του χρησιµεύει πια το µυαλό; — Αγόρασέ µου τη µηχανή, µπαµπά! παρακαλάω εγώ Τι να το κάνω το µυαλό; Ο µπαµπάς µε κοιτάζει για λίγο και µετά λέει: — Καλά, πάρτε του το µυαλό κι ας µην ξαναµιλήσουµε ποτέ γι’ αυτό Ο ανθρωπάκος µού παίρνει το µυαλό και το βάζει σε µια τσαντούλα Τι ελαφρύς που αισθανόµουν χωρίς το µυα­ λό µου! Τόσο ελαφρύς, που βάλθηκα να πετάω µες στο δωµάτιο και θα ’βγαινα κι απ’ το παράθυρο αν δε µε είχε σταµατήσει εγκαίρως ο µπαµπάς — Καλό θα ήταν να τον βάλε- τε σ’ ένα κλουβί τώρα, εξήγη- σε ο ανθρωπάκος — Μα γιατί; ρώτησε ο µπαµπάς — Δεν έχει πια µυαλό, να γιατί Αν τον αφήσετε να φύγει, θα πετάξει ως τα δάση, λες και είναι πουλάκι, και σε λίγες µέ- ρες θα πεθάνει από την πείνα! Ο µπαµπάς µε έκλεισε σ’ ένα κλουβί, λες κι ήµουν καναρίνι Το κλουβί ήταν µικρό, στενό και δεν µπορούσα να κουνηθώ Τα κάγκελα άρχισαν να µε στενεύουν, να µε στενεύουν τόσο που… στο τέλος ξύ- πνησα τροµαγµένος Ευτυχώς που ήταν µονάχα ένα όνειρο! Σας διαβεβαιώνω ότι στρώθηκα αµέσως να κάνω τα µαθήµατά µου