Παρακαταθήκη

21 ✱ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΠΝΟΥ δεν ενδιέφερε καθόλου τονΜπέντζα­ μιν. Αντιπαθούσε τόσο το ίδιο το προϊόν –το πρωτόγονο ρού­ φηγμα και φύσημα, την άγρια σαγήνη του καπνού, τη γλυκό­ πικρη δυσοσμία των σάπιων φύλλων– όσο και το όλο κλίμα τέρψης γύρω από αυτό, που ο πατέρας του το απολάμβανε τόσο πολύ και το εκμεταλλευόταν τόσο καλά. Τίποτα δεν τον αηδίαζε περισσότερο από την ομιχλώδη συνενοχή στην αίθου­ σα καπνίσματος. Παρά τις ειλικρινέστατες προσπάθειές του, δεν μπορούσε να επιχειρηματολογήσει με πάθος για τις συ­ γκριτικές αρετές ενός λεπτού λόνσντεϊλ σε σχέση με κάποιο τύπου ντιαντέμα, και του ήταν αδύνατον να αναδείξει, με την ορμητικότητα που μόνο η γνώση από πρώτο χέρι μπορεί να δώσει, τα πούρα ρομπούστο από το κτήμα του στο Βουέλτα Αμπάχο. Οι φυτείες, τα ξηραντήρια και τα εργοστάσια καπνού ανήκαν σε έναν μακρινό κόσμο που δεν τον ενδιέφερε να γνω­ ρίσει. Πρώτος εκείνος θα παραδεχόταν ότι ήταν φρικτός πρε­ σβευτής για την εταιρεία, και γι’ αυτό ανέθεσε τις καθημερινές υποχρεώσεις στον διευθυντή που είχε υπηρετήσει πιστά τον πατέρα του για δύο δεκαετίες. Κόντρα στη συμβουλή του συ­ γκεκριμένου ανθρώπου, ο Μπέντζαμιν πούλησε, μέσω δια­ μεσολαβητών τους οποίους ποτέ δεν συνάντησε αυτοπροσώ­ πως, τη χασιέντα του πατέρα του στην Κούβα μαζί με ό,τι άλλο υπήρχε εκεί, χωρίς καν να κάνει πρώτα απογραφή. Ο τραπεζίτης του επένδυσε τα χρήματα στο χρηματιστήριο, μα­ ζί με τις υπόλοιπες καταθέσεις του. Πέρασαν μερικά στάσιμα χρόνια, κατά τα οποία έκανε με μισή καρδιά προσπάθειες να ξεκινήσει διάφορες συλλογές (από νομίσματα, πορσελάνες, φίλους), φλέρταρε με την υποχον