Παρακαταθήκη

18 εικόνα για το υπόλοιπο αρχοντικό σπίτι από ψαμμίτη στο οποίο μεγάλωνε. Όταν η μητέρα του κι οι φίλες της βρίσκονταν εκεί, δεν του επιτρεπόταν η είσοδος στα δωμάτια όπου κάπνιζαν, χαρτόπαιζαν και έπιναν γλυκό κρασί Σοτέρν μέχρι τα ξημερώ­ ματα. Κι όταν έφευγαν, οι κύριες αίθουσες μετατρέπονταν σε μια σκοτεινή διαδοχή από κλειστά παράθυρα, σκεπασμένα έπιπλα και καλυμμένους πολυελαίους. Όλες οι νταντάδες και οι γκουβερνάντες του έλεγαν ότι ήταν υποδειγματικό παιδί και όλοι οι δάσκαλοί του το επιβεβαίωναν. Καλοί τρόποι, εξυ­ πνάδα και υπακοή δεν είχαν συνδυαστεί ποτέ άλλοτε τόσο αρμονικά όσο σε αυτό το καλόβολο αγόρι. Το μόνο ελάττωμα που μπορούσαν να εντοπίσουν κάποιοι από τους πρώιμους μέντορές του, ύστερα από αρκετό σκάλισμα, ήταν η απροθυ­ μία του Μπέντζαμιν να σχετιστεί με άλλα παιδιά. Όταν ένας από τους παιδαγωγούς του απέδωσε την απουσία φίλων του μαθητή του στον φόβο, ο Σόλομον αρνήθηκε να λάβει σοβαρά υπόψη τις ανησυχίες του, λέγοντας ότι το αγόρι απλώς επιθυ­ μούσε να σταθεί στα δικά του πόδια. Ο μοναχικός τρόπος που είχε μεγαλώσει δεν τον προετοί­ μασε για το οικοτροφείο. Κατά τη διάρκεια του πρώτου εξαμή­ νου γινόταν δέκτης καθημερινών προσβολών και μικρών πρά­ ξεων βιαιότητας. Ωστόσο, εν καιρώ οι συμμαθητές του ανακά­ λυψαν ότι η απάθειά του τους έκανε να μην απολαμβάνουν τη θυματοποίησή του, κι έτσι τον παράτησαν στην ησυχία του. Εκείνος έμεινε κλεισμένος στον εαυτό του και διέπρεψε, αν και χωρίς κανένα ιδιαίτερο πάθος, σε κάθε μάθημα. Στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς, αφού τον φόρτωναν με όλων των ειδών τα αριστεία και τις διακρίσεις, οι καθηγητές του του τόνιζαν ανελλιπώς ότι έμελλε να φέρει μεγάλη δόξα στην Ακαδημία. Την τελευταία του χρονιά εκεί, ο πατέρας του απεβίωσε