Παρακαταθήκη

28 χθάνεται τις στενές χαράδρες των παραταγμένων στη σειρά θεόρατων κτιρίων γραφείων και τους βρόμικους, στενούς δρό­ μους του, γεμάτους κορδωμένους επιχειρηματίες που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να δείχνουν πόσο πολυάσχολοι ήταν. Όμως, συνειδητοποιώντας πόσο βολικό ήταν να βρίσκεται στο Οικονομικό Κέντρο, μετέφερε τα γραφεία του στην Μπροντ Στριτ. Πολύ σύντομα, καθώς τα ενδιαφέροντά του διευρύνο­ νταν, εξασφάλισε μια θέση στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρ­ κης. Οι υπάλληλοί του γρήγορα αντιλήφθηκαν ότι απεχθανό­ ταν τόσο το δράμα όσο και τα ξεσπάσματα χαράς. Οι συζητή­ σεις περιορίστηκαν στα εντελώς απαραίτητα και διεξάγονταν ψιθυριστά. Αν γινόταν κάποια παύση στον θόρυβο της γραφο­ μηχανής, μπορούσε να ακουστεί από την άλλη άκρη του δω­ ματίου το τρίξιμο μιας δερμάτινης καρέκλας ή το θρόισμα ενός μεταξωτού μανικιού πάνω στο χαρτί. Ωστόσο, βουβά ρεύματα διατάρασσαν διαρκώς την ατμόσφαιρα. Ήταν σε όλους ξεκά­ θαρο ότι συνιστούσαν προεκτάσεις της βούλησης του Ρασκ και ότι αποτελούσε καθήκον τους να ικανοποιούν, ακόμα και να προβλέπουν τις ανάγκες του, όμως ποτέ να μην τον προ­ σεγγίζουν για να του εκθέσουν τις δικές τους. Εκτός κι αν είχαν πληροφορίες ζωτικής σημασίας να μοιραστούν μαζί του, περίμεναν να τους απευθύνει ο ίδιος τον λόγο. Πολλοί νεαροί χρηματιστές φιλοδοξούσαν να δουλέψουν για τον Ρασκ, όταν όμως ερχόταν η ώρα να χωρίσουν οι δρόμοι τους, παρότι πί­ στευαν ότι είχαν ρουφήξει όλα όσα μπορούσαν να μάθουν από εκείνον, ποτέ δεν μπορούσαν να επαναλάβουν την επιτυχία του πρώην αφεντικού τους. Χωρίς να το θέλει ή να το επιδιώκει ο ίδιος, το όνομά του άρχισε να κουβεντιάζεται με ευλαβικό δέος ανάμεσα στους χρηματιστηριακούς κύκλους. Κάποιοι από τους παλιούς φίλους