Παρακαταθήκη

26 είχε προκαλέσει βαθουλώματα σε ένα γραφείο από ακριβό ξαν­ θό ξύλο· κηλίδες από μαύρο και κόκκινο μελάνι λέκιαζαν την κεντητή ταπετσαρία σε ντιβάνια και καναπέδες· τσιγάρα είχαν κάψει τις κυματιστές πλευρές ενός μαονένιου γραφείου· βια­ στικά παπούτσια είχαν γδάρει σκαλιστά δρύινα πόδια και είχαν λερώσει ανεπανόρθωτα περσικά χαλιά. Τα δωμάτια των γονιών του είχαν παραμείνει άθικτα. Ο ίδιος κοιμόταν στον τελευταίο όροφο, τον οποίο δεν είχε ποτέ επισκεφθεί ως παιδί. Δεν ήταν δύσκολο να βρει αγοραστή για την επιχείρηση του πατέρα του. Ο Μπέντζαμιν ενθάρρυνε έναν καπνοβιομήχανο από τη Βιρτζίνια και μια εμπορική εταιρεία από το Ηνωμένο Βασίλειο να πλειοδοτήσουν μεταξύ τους. Επιθυμώντας να απο­ στασιοποιηθεί από αυτό το κομμάτι του παρελθόντος του, τον ικανοποίησε το γεγονός ότι επικράτησε ο Βρετανός, πράγμα που σήμαινε ότι η επιχείρηση καπνού θα πήγαινε εκεί από όπου είχε έρθει. Όμως, αυτό που πραγματικά τον ευχαρίστησε ήταν ότι τα κέρδη από τούτη την πώληση του επέτρεπαν να κινηθεί σε υψηλότερες σφαίρες, να αγγίξει καινούργια επίπεδα ρίσκου και να χρηματοδοτήσει μακροπρόθεσμες συναλλαγές που ού­ τε θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί στο παρελθόν. Οι άνθρωποι στο περιβάλλον του σάστισαν βλέποντας τα περιουσιακά του στοιχεία να μειώνονται ευθέως ανάλογα με τον πλούτο του. Πούλησε όλα τα εναπομείναντα οικογενειακά ακίνητα, συμπε­ ριλαμβανομένης της έπαυλης από ψαμμίτη στη Δυτική 17ηΟδό με ό,τι βρισκόταν στο εσωτερικό της. Τα ρούχα του και τα έγ­ γραφά του χώρεσαν σε δύο φορτηγά, τα οποία εστάλησαν στο ξενοδοχείο Γουάγκσταφ, όπου έκλεισε μια σουίτα Τον συνεπήραν οι ελικοειδείς κινήσεις του χρήματος – το πώς μπορούσε να αναδιπλωθεί για να τροφοδοτήσει την ίδια του τη ροή. Η απομονωμένη, αυτάρκης φύση της κερδοσκο