Παρακαταθήκη

22 δρίαση, επιχείρησε να καλλιεργήσει ένα πάθος για τα άλογα και απέτυχε να γίνει δανδής. Ο χρόνος έγινε μια μόνιμη πηγή όχλησης. Κόντρα στις αληθινές του προδιαθέσεις, άρχισε να σχεδιά­ ζει ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Όλα όσα τον ενδιέφεραν γύρω από τη Γηραιά Ήπειρο τα είχε ήδη μάθει μέσα από βιβλία, δεν είχε σημασία για εκείνον να αποκτήσει εμπειρική γνώση. Και σίγουρα δεν αδημονούσε να βρεθεί εγκλωβισμένος σε ένα πλοίο με αγνώστους για ατελείωτες ημέρες. Ωστόσο, είπε στον εαυτό του ότι, αν επρόκειτο ποτέ να φύγει, τούτη ήταν η κα­ τάλληλη στιγμή: το γενικό κλίμα στη Νέα Υόρκη ήταν ιδιαίτε­ ρα ζοφερό ως αποτέλεσμα μιας σειράς από χρηματιστηριακές κρίσεις και της επακόλουθης οικονομικής ύφεσης, που ταλά­ νιζε τη χώρα τα δύο τελευταία χρόνια. Επειδή η κατρακύλα της οικονομίας δεν τον επηρέαζε άμεσα, ο Μπέντζαμιν είχε μόνο μια αόριστη γνώση των αιτιών της: πίστευε ότι όλα είχαν ξεκινήσει με το σκάσιμο της φούσκας των σιδηροδρόμων, το οποίο με κάποιον τρόπο συνδέθηκε με την κατοπινή κατάρ­ ρευση στις τιμές του αργύρου, που προκάλεσε, με τη σειρά της, την αυξημένη ζήτηση για χρυσό, οδηγώντας στη χρεοκο­ πία πολλών τραπεζών, γεγονός που έμεινε γνωστό ως «Πανι­ κός του 1893». Όποια κι αν ήταν η πραγματική αλυσίδα των γεγονότων, δεν ανησυχούσε. Γενικά, πίστευε ότι οι αγορές παρουσίαζαν σκαμπανεβάσματα και ήταν σίγουρος ότι οι απώ­ λειες του χτες θα γίνονταν τα κέρδη τού αύριο. Αντί η οικονο­ μική κρίση –η χειρότερη από τη Μακρά Ύφεση πριν από δύο δεκαετίες– να αποτρέψει το ταξίδι του στην Ευρώπη, ήταν από τους βασικούς λόγους που τον ώθησαν να το πραγματοποιήσει. Πάνω που ετοιμαζόταν να ορίσει ημερομηνία για το ταξίδι του, ο τραπεζίτης του τον ενημέρωσε ότι, μέσω κάποιων δια