Πάπυρος: Η περιπέτεια του βιβλίου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα

25 Η πόλη των απολαύσεων και των βιβλίων 1 Η γυναίκα του εμπόρου, νεαρή και βαριεστημένη, κοιμάται μοναχή της. Πάνε δέκα μήνες που εκείνος σάλπαρε από το νησί της Κω με προορι- σμό την Αίγυπτο, κι από τότε δεν έχει έρθει ούτε ένα γράμμα από τη χώρα του Νείλου. Εκείνη είναι δεκαεφτά χρονών, ακόμη δεν έχει κάνει παιδιά και δεν αντέχει τη μονοτονία της ζωής στον γυναικωνίτη, περι- μένοντας κάτι να συμβεί, κλεισμένη στο σπίτι για να αποφύγει τα κου- τσομπολιά. Δεν έχει πολλά να κάνει. Το να βασανίζει τις σκλάβες έμοια- ζε διασκεδαστικό στην αρχή, αλλά δεν αρκεί για να γεμίσει τις μέρες της. Γι’ αυτό χαίρεται όταν δέχεται επισκέψεις από άλλες γυναίκες. Δεν έχει σημασία ποιος χτυπάει την πόρτα, εκείνη χρειάζεται απεγνωσμένα να ξεχαστεί, αφού οι ώρες δεν περνούν, βαριές σαν μολύβι. Μια σκλάβα ανακοινώνει την άφιξη της γριάς Γρυλλίδας. Η γυ- ναίκα του εμπόρου ετοιμάζεται για λίγες στιγμές διασκέδασης: η γριά παραμάνα της είναι αθυρόστομη και ξεστομίζει πολύ χαριτωμένα αι- σχρόλογα. «Καλώς τη βάγια μου τη Γρυλλίδα! Μήνες έχω να σε δω στο σπι- τικό μου». «Ξέρεις ότι ζω μακριά, κόρη μου, κι είμαι πιο αδύναμη κι από μια μύγα». «Καλά, καλά» λέει η γυναίκα του εμπόρου «εσύ έχεις ακόμη αρκετές δυνάμεις για να στριμώξεις πάνω από έναν». «Άσε τα χωρατά!» απαντάει η Γρυλλίδα «αυτά είναι για εσάς τα κο- ριτσόπουλα». Μ’ ένα κακόβουλο χαμόγελο, έπειτα από πονηρές εισαγωγές, η γριά ξεστομίζει τελικά εκείνο που είχε έρθει να πει. Ένας ρωμαλέος κι όμορ-