Πάπυρος: Η περιπέτεια του βιβλίου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα

Η ΕΛΛΑΔΑ ΟΡΑΜΑΤΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ 33 Βασιλέα των Βασιλέων. Κυρίευσε τη σημερινή Τουρκία και τη Συρία, διακηρύσσοντας ότι τις απελευθέρωνε από τον περσικό ζυγό. Κατέλα- βε τη λωρίδα της Παλαιστίνης και τη Φοινίκη· όλες αυτές οι πόλεις τού παραδόθηκαν χωρίς να προβάλουν αντίσταση, εκτός από δύο: η Τύρος και η Γάζα. Όταν έπεσαν και αυτές, ύστερα από επτάμηνη πολιορκία, ο απελευθερωτής τούς επέβαλε άγρια τιμωρία. Σταύρωσε τους τελευταίους επιζήσαντες κατά μήκος της ακτής – μια σειρά δύο χιλιάδων σωμάτων έμειναν να ψυχορραγούν μπροστά στη θάλασσα. Τα γυναικόπαιδα που- λήθηκαν ως δούλοι. Ο Μέγας Αλέξανδρος διέταξε να δέσουν τον κυ- βερνήτη της βασανισμένης Γάζας σε μια άμαξα και να τον σύρουν στην πόλη ώσπου να πεθάνει, όπως έγινε και με το σώμα του Έκτορα στην Ιλιάδα . Προφανώς του άρεσε να σκέφτεται ότι ζούσε το δικό του έπος και, πότε πότε, ίσως αντέγραφε κάποια χειρονομία, κάποιο σύμβολο, κάποια θρυλική αγριότητα. Άλλες φορές τού φαινόταν πιο ηρωικό να είναι γενναιόδωρος με τους ηττημένους. Όταν αιχμαλώτισε την οικογένεια του βασιλιά των Περσών Δαρείου, σεβάστηκε τις γυναίκες και αρνήθηκε να τις χρησι- μοποιήσει ως ομήρους. Διέταξε να συνεχίσουν να ζουν στα διαμερί- σματά τους χωρίς να τις ενοχλούν, διατηρώντας τα ενδύματα και τα κοσμήματά τους. Τους επέτρεψε επίσης να θάψουν τους νεκρούς τους που είχαν χαθεί στη μάχη. Όταν μπήκε στη σκηνή του Δαρείου, είδε χρυσό, ασήμι, αλάβαστρο, οσμίστηκε την ευωδιά της σμύρνας και μεθυστικών αρωμάτων, είδε τον διάκοσμο, τα χαλιά, τα τραπέζια και τους μπουφέδες, έναν πλούτο που δεν είχε γνωρίσει στην επαρχιακή Αυλή της γενέτειράς του, της Μακεδονίας. Είπε στους φίλους του: «Αυτό, λοιπόν, φαίνεται πως σημαίνει να βασιλεύεις». Τότε του πα- ρουσίασαν ένα κιβώτιο, το πιο πολύτιμο και ιδιαίτερο αντικείμενο των αποσκευών του Δαρείου. «Τι θα μπορούσε να είναι τόσο πολύτιμο ώστε να φυλάσσεται εδώ;» ρώτησε τους άντρες του. Είπε ο καθένας τη γνώμη του: χρήματα, κοσμήματα, αρώματα, μπαχαρικά, λάφυρα πο- λέμου. Ο Αλέξανδρος έγνεψε αρνητικά και, έπειτα από μια σύντομη σιωπή, διέταξε να βάλουν σε εκείνο το κιβώτιο την Ιλιάδα του, την οποία δεν αποχωριζόταν ποτέ.