Πάντα η Αλεξάνδρεια

22 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ ακούγονταν περισσότερο τα τζιτζίκια που χάλαγαν τον κό- σμο. Περίμενε τη δασκάλα του πιάνου και χαιρόταν όταν της ανέβαλλε για κάποιο λόγο το μάθημα, ξέροντας πως θα εκμεταλλευόταν αυτό το αναπάντεχο κενό, για να κα- θίσει στο «Κιόσκι της φιλίας» να πιει τον καφέ της και να διαβάσει τη συνέχεια ενός αγαπημένου μυθιστορήματος. Ύστερα ξεκινούσε τη μέρα της.