Πάντα η Αλεξάνδρεια

ΠΑΝΤΑ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ 21 χαρούμενος. Αστειευόταν, γελούσε, και το γέλιο του ηχού- σε στ’ αυτιά της εξίσου ευχάριστα με το κελάηδημα των πουλιών. Δεχόταν με ευχαρίστηση τις υπηρεσίες του Λου- ίζου, του Κύπριου μπαρμπέρη που είχε διαδεχτεί τον Κικίνο στις προτιμήσεις της υψηλής πελατείας του Καρτιέ Γκρεκ, την ώρα που η Ιμάν και η Σαμίρα είχαν αρχίσει κιόλας να σουρομαδιούνται για τον ίδιο άντρα, τον μπουάπη μιας οκέ- λας στη Μαζαρίτα, τον οποίο είχαν παντρευτεί. Κι αν δεν έμπαινε κάθε φορά στη μέση η Φάτμα ποιος ξέρει τι θα μπορούσε να συμβεί. Στο μεταξύ, στον λίγο χρόνο που δι- αρκούσε η επίσκεψη του μπαρμπέρη, ετίθεντο επί τάπητος όλα τα φλέγοντα ζητήματα. Όσο ζούσε η γιαγιά της, μητέρα και γιος έπαιρναν μαζί πρωινό, ξεκινώντας από νωρίς τη φαγωμάρα, σαν ένα ζευ- γάρι που αγαπιόταν ακόμα μέσα στα χρόνια και τρεφόταν από αυτούς τους μικροκαβγάδες. Τώρα τη θέση της έπαιρ- νε καμιά φορά η οικονόμος αλλά δεν ήταν το ίδιο. Η Δάφνη από το κρεβάτι της έφερνε στο μυαλό της την ομελέτα ή τις αραβικές πίτες με το φαλάφελ κι έστηνε αυ- τί για να ακούσει τον κουδουνιστό ήχο που έκαναν τα μα- χαιροπίρουνα πάνω στις πορσελάνες και το φλιτζάνι του καφέ ή του τσαγιού που ο Κωστής το σήκωνε και το άφηνε στο πιατάκι του άπειρες φορές. Καθοδηγούμενη από αυ- τούς τους ήχους, μάντευε σε ποιο σημείο βρισκόταν κάθε στιγμή η ιεροτελεστία του πρωινού. Αργότερα έπαιρνε κι η ίδια το πρωινό της, ακολουθώντας πάνω κάτω την ίδια σει- ρά. Εκείνη την ώρα τα πουλιά είχαν πετάξει μακριά και