Πάντα ο διάβολος

D O N A L D R A Y P O L L O C K 22 λαδέλφεια και πίστευε ότι, αν ποτέ αναγκαζόταν να ζήσει σε ένα μέρος σαν το Μιντ του Οχάιο, θα τίναζε τα μυαλά του στον αέρα. Δεν μπορούσες να βρεις ούτε μια γαβάθα μαρού- λι σε τούτη την πόλη. Καταπώς φαινόταν, το μόνο που έτρωγαν οι άνθρωποι εδώ ήταν λίπος με λίπος. Θα πέθαινε μέσα σε δυο μήνες αν έτρωγε τις αηδίες που έτρωγαν αυτοί. Η γυναίκα του έλεγε στις φίλες της ότι ήταν πολύ ευαίσθη- τος, αλλά ο τόνος της είχε κάτι που καμιά φορά τον έκανε να αναρωτιέται αν πράγματι τον συμπονούσε. Αν δεν είχε το έλκος, θα είχε πάει να πολεμήσει μαζί με τους άλλους. Θα είχε σφάξει ολόκληρη διμοιρία Γερμανών και θα της είχε δείξει για τα καλά πόσο ευαίσθητος ήταν. Πιο πολύ στη ζωή του μετάνιωνε για τα μετάλλια που δεν είχε πάρει. Ο γέρος του κάποτε είχε πάρει βεβαίωση από τον σιδηρόδρομο επει- δή δεν είχε χάσει ούτε μια μέρα δουλειάς μέσα σε είκοσι χρόνια. Τα επόμενα είκοσι, κάθε φορά που αντίκριζε τον φιλάσθενο γιο του του το χτύπαγε. Όταν ο γέρος τελικά τα κακάρωσε, ο οδηγός προσπάθησε να πείσει τη μάνα του να βάλει τη βεβαίωση μες στο φέρετρο μαζί με το πτώμα, για να μην είναι αναγκασμένος να τη βλέπει μπροστά του. Αλλά εκείνη επέμεινε να την αφήσει στο καθιστικό ως παράδειγ- μα του τι μπορεί να πετύχει ένας άνθρωπος στη ζωή του αν δεν αφήνει να τον εμποδίζει μια μικρή δυσπεψία. Η κηδεία, ένα γεγονός το οποίο ο οδηγός περίμενε πώς και πώς καιρό, είχε σχεδόν καταστραφεί από τους τσακωμούς για εκείνο το θλιβερό χαρτί. Θα ήταν πανευτυχής όταν όλοι οι απολυμένοι στρατιώτες θα έφταναν επιτέλους καθένας στον προορισμό του και δεν θα ήταν αναγκασμένος να τους βλέπει μπροστά του, τους βλακέντιους. Τα επιτεύγματα των άλλων κατα- ντούν ενοχλητικά μετά από λίγο καιρό.