Πανέξυπνα πλάσματα

Π Α Ν Έ Ξ Υ Π Ν Α Π Λ Ά Σ Μ Α Τ Α 15 σε φυσικό μέγεθος. Οι στιλπνές βούλες στη ράχη και στο φαλακρό κεφάλι του, που τις έχουν λειάνει τα χάδια των παιδιών και τα σκαρφαλώματά τους, επί ολόκληρες δεκαε­ τίες, ενισχύουν τη ρεαλιστική εικόνα του. Στο σπίτι της Τόβα, πάνω στο τζάκι, βρίσκεται μια φωτογραφία του Έρικ, στα έντεκα ή στα δώδεκα, που χαμογελάει πλατιά, καβάλα στη ράχη του αγάλματος, με το ένα χέρι ψηλά λες κι είναι έτοιμος να ρίξει λάσο. Θαλασσινός καουμπόης. Αυτή η φωτογραφία είναι μια από τις τελευταίες του ως ανέμελο παιδάκι. Η Τόβα φυλάει τις φωτογραφίες του Έρικ κατά χρονολογική σειρά: ένα μοντάζ της μεταμόρφωσής του από μωράκι χωρίς δόντια σε όμορφο έφηβο, πιο ψηλό κι απ’ τον πατέρα του, να ποζάρει με το αθλητικό του μπου­ φάν. Να στερεώνει το κορσάζ της συνοδού του στη χοροε­ σπερίδα. Να στέκεται σε μια πρόχειρη εξέδρα, στη βραχώ­ δη ακτή του καταγάλανου Πιούτζετ Σάουντ, σφίγγοντας στα χέρια του το τρόπαιο του σχολικού αγώνα ιστιοπλοΐας. Η Τόβα αγγίζει το παγωμένο κεφάλι του θαλάσσιου λέοντα καθώς τον προσπερνάει, καταπνίγοντας την παρόρμησή της να αναρωτηθεί για μια ακόμα φορά πώς θα έμοιαζε ο Έρικ σήμερα. Συνεχίζει κανονικά την πορεία της στον σκοτεινό διά­ δρομο. Σταματάει μπροστά στη δεξαμενή με τα γαλαζο­ λιόψαρα. «Καλησπέρα, αγάπες μου» λέει. Επόμενα είναι τα ιαπωνικά καβούρια. «Γεια σας, ομορ­ φιές μου». «Τι κάνεις;» ρωτάει κατόπιν το βοϊδοκεφαλόψαρο με τη σουβλερή μύτη.