Πανέξυπνα πλάσματα

9 1.299η ημέρα της αιχμαλωσίας μου ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΜΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ. Κάθε απόβραδο, προσδοκώ το κλικ των φώτων της ορο­ φής, για να απομείνει μονάχα η λάμψη της κεντρικής δε­ ξαμενής. Δεν αγγίζει την τελειότητα, μα κάπως την προ­ σεγγίζει. Σχεδόν απόλυτο σκοτάδι, όπως στη μεσόφωτη ζώνη του βυθού της θάλασσας. Εκεί κατοικούσα πριν με αιχμαλωτί­ σουν και με φυλακίσουν. Δεν τα θυμάμαι, μα τα νιώθω ακόμα τα αδάμαστα ρεύματα της ανοιχτής θάλασσας. Το σκοτάδι κυλάει στο αίμα μου. Θα αναρωτιέστε ποιος είμαι. Λέγομαι Μάρκελος, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν με φωνάζουν έτσι. Συνήθως θα με πουν: Αυτός ο τύπος. Λένε για παράδειγμα: Για κοίτα αυτόν τον τύπο –να τος– φαίνονται τα πλοκάμια του πίσω απ’ τον βράχο. Είμαι ένα γιγάντιο χταπόδι του Ειρηνικού Ωκεανού. Κι αυτό το ξέρω χάρη στην επιγραφή πάνω στον τοίχο, δίπλα στη φυλακή μου. Γνωρίζω πολύ καλά τι σκέφτεστε. Ναι, μπορώ και δια­ βάζω. Κάνω πολλά πράγματα που δεν θα τα περιμένατε. Η επιγραφή αναφέρει κι άλλες πληροφορίες: το μέγεθός