Πανέξυπνα πλάσματα

Π Α Ν Έ Ξ Υ Π Ν Α Π Λ Ά Σ Μ Α Τ Α 23 ζεται καινούργιο αμάξι όταν έπιασε δουλειά. Υποστήριζαν πως ήταν θέμα ασφάλειας να οδηγεί μες στη νύχτα με ένα παλαιότερο όχημα. Βδομάδες ολόκληρες της τριβέλιζαν τ’ αυτιά. Μερικές φορές, είναι απλώς ευκολότερο να υποχωρείς. Αφού έβαλε το μπουκάλι με το ξίδι και τη φιάλη με τον χυμό λεμονιού στο πορτμπαγκάζ, ως συνήθως –γιατί όσες φορές κι αν της έχει πει ο Τέρι ότι μπορεί κάλλιστα να τα αποθηκεύει στην αποθήκη, ποτέ δεν ξέρεις πότε μπορεί να σου χρειαστεί λίγο λεμονάκι και λίγο ξιδάκι–, έριξε ένα βλέμμα στον μόλο. Είναι άδειος τέτοια ώρα, έχουν πια φύγει και οι τελευταίοι ψαράδες. Η παλιά αποβάθρα των φέρι μποτ, απέναντι από το ενυδρείο, μοιάζει με παμπά­ λαιο, σαραβαλιασμένο μηχάνημα. Όστρακα καλύπτουν τους ετοιμόρροπους πασσάλους της. Με την παλίρροια, σφηνώνουν πάνω στα όστρακα ολόκληρες σειρές από φύκια που, όταν υποχωρούν τα νερά, ξεραίνονται και γίνονται μια πρασινόμαυρη μάζα. Η Τόβα διασχίζει τις ταλαιπωρημένες ξύλινες σανίδες. Το παλιό εκδοτήριο εισιτηρίων βρίσκεται, ως συνήθως, ακριβώς τριάντα οκτώ βήματα μακριά από τη θέση στάθ­ μευσής της. Η Τόβα κοιτάζει για μια ακόμα φορά τριγύρω μήπως και δει κανέναν περαστικό ανάμεσα στις σκιές. Βάζει το χέρι της στο τζαμάκι του εκδοτηρίου, η διαγώνια ρωγμή του σαν παλιά ουλή στο μάγουλο. Ύστερα, πάει στην προβλήτα και στο παγκάκι της. Η αλμύρα το κάνει να γυαλίζει κι είναι διάστικτο απ’ τις κου