Τα παλιά ασήμια

13 Τ Α Π Α Λ Ι Α Α Σ ΗΜ Ι Α Να προσπαθήσει, πρέπει να προσπαθήσει. Ετοιμάζεται, σφίγγει τα κάτασπρα από τον πανικό χείλη, τα σφίγγει μη και φύγει μόριο αέρα από μέσα τους, βαθιά εισπνοή από τη μύτη…Όλος ο αέρας προς τα κάτω… Τον αισθάνεται να διατρέχει άχρωμος, άοσμος, αβαρής το σώμα της, να φτάνει ως χαμηλά και να εγκλωβίζεται στην κοιλιά της. Μια φλέβα φουσκωμένη, ίδια γαλάζια αστραπή, χωρίζει το μέτωπο στα δύο και καταλήγει σβήνοντας ανάμεσα στα φρύδια. Φουουουουου! Ξεφυσάει από τα μισάνοιχτα χείλη και η φλέβα εξαφανίζεται. Ξανά βαθιά εισπνοή…Ο αιχμάλωτος αέρας περνάει πάνω από την άκαρπη μήτρα…Η φλέβα ξα- ναπαίρνει θέση στο μέτωπο…Φουουουουου! Κάπως καλύ- τερα. Ξανά. Βαθιά εισπνοή…Φλέβα…Φουουουουου! Βαθιά εισπνοή…Φουουουουου! Ξανά. Πολύ καλύτερα. Ξανά. Χαλαρώνει λίγο τις χούφτες. Το μυαλό αρχίζει να λει- τουργεί κάπως. Οι λέξεις πρώτα, λίγες και φτωχές αλλά οπωσδήποτε λέξεις με νόημα, κάποιας μορφής λογική, η πληγωμένη μνήμη και μια στραγγαλισμένη φαντασία παίρ- νουν τις θέσεις τους στον εγκέφαλό της. Εντάξει τώρα, σχε- δόν εντάξει δηλαδή. Μια βαθιά εισπνοή πάλι, όσο πιο βαθιά μπορεί. Φουου- ουου! Καλύτερα. Χαλαρώνει λίγο ακόμα τα δάχτυλα, ανοίγει το ένα μάτι, εκείνο προς την πλευρά του παράθυρου, πάλι βαθιά εισπνοή, πάλι ξεφύσημα δυνατό, η φωνή μέσα στο κεφάλι της στα- μάτησε. Το επόμενο στάδιο είναι ναυτία που ανεβαίνει με ορμή από το στομάχι ως το στόμα . Αυτό θα μπορούσε να είναι το