Τα παλιά ασήμια

20 Μ Α Ι Ρ Η Κ Ο Ν Τ Ζ Ο Γ Λ Ο Υ πριν την αναχώρηση, αποτελείται στην πλειοψηφία από μεσήλικα –έως υπερήλικα, δηλαδή– πολυταξιδεμένα ζευγά- ρια. Και φασαριόζικα. Και χαρούμενα. Κυρίως αυτό. Αλλάζει γνώμη και ξαναβάζει το βιβλίο στην τσάντα. Ψαχουλεύει λίγο στα τυφλά και ανασύρει τον ταξιδιωτικό οδηγό. Τον κρατάει κατακλυσμένη από αναμνήσεις, όχι για το μέρος που πηγαίνει αφού αυτή είναι η πρώτη της φορά, αλλά γιατί θυμάται πως, όσο ζούσε με τον Νίκο, πάντα προμηθευόταν οδηγούς πριν πάνε σε κάποιο ταξίδι. Ακόμα και με τον καλύτερο ξεναγό, η Έλσα αισθανόταν πιο ασφα- λής έχοντας μαζί της τον οδηγό, τα βράδια στο ξενοδοχείο τον συμβουλευόταν, σημείωνε, τσάκιζε σελίδες, έβλεπε τις λεπτομέρειες. «Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως» της έλεγε χαριτολογώντας ο άνδρας της και γελούσανε παρέα. Παρέα…Να μια λέξη που δεν είχε χρησιμοποιήσει από τον θάνατό του και μετά, παρά μόνο για να τονίσει την έλ- λειψή της. Παρέα…Κάτι που είχε νοσταλγήσει τόσο πολύ. Έφταιγε και η ίδια, είχε αναγάγει τον άνδρα της σε «απο- κλειστική» όπως της έλεγε με το απίστευτο χιούμορ του. Ναι, σίγουρα έφταιγε, τώρα το καταλάβαινε, και δεν είχε επιτρέ- ψει σε πολλούς ανθρώπους να την πλησιάσουν. Εκτός από την Ερωφίλη βέβαια, αλλά εκείνη δεν τη μετρούσε, εκείνη υπήρχε από πάντα, έτσι αισθανόταν, ούτε ζητούσε άδεια για να υφίσταται ούτε και για να ανακατευτεί στη ζωή της. Χαϊδεύει τον ταξιδιωτικό οδηγό. Θα τον μελετήσει το βράδυ στο ξενοδοχείο. Σίγουρα θα κλειστεί από νωρίς στο δωμάτιο, ο ύπνος όπως συνήθως θα αργήσει να την πάρει, άρα θα έχει πολλές ώρες στη διάθεσή της να διαβάσει. Εκτός