Τα παλιά ασήμια

19 Τ Α Π Α Λ Ι Α Α Σ ΗΜ Ι Α Πάντα με ένα σφίξιμο στηνψυχή από τη στιγμή που έμπαι- νε σε αεροδρόμιο και έβλεπε τον κόσμο · πάντα με κρίσεις πανικού κατά την απογείωση· πάντα χωρίς να τρώει ή να πίνει οτιδήποτε όσο διαρκούσε η πτήση · πάντα χωρίς να θέλει να σταυρώσει λέξη με κανέναν αν υπήρχαν αναταράξεις · πάντα χαρούμενη και λαλίστατη κατά την προσγείωση. Για την ακρί- βεια, αποκτούσε διάθεση και φωνή από τη στιγμή που το αε- ροπλάνο άρχιζε να χάνει ύψος και όλες οι πληροφορίες πως οι κίνδυνοι ήταν μεγαλύτεροι στην προσγείωση παρά στην απογείωση την άφηναν παγερά αδιάφορη. Έφτανε στη γη, θα πατούσε τα πόδια της κάτω και αυτό της ήταν αρκετό. Βγάζει ένα κανονικό βιβλίο από την ασήκωτη τσάντα. «Είναι η τσάντα του Σπορτ Μπίλι» την κορόιδευε ο Νίκος γιατί εκεί μέσα κουβαλούσε όλα όσα νόμιζε πως χρειαζόταν σε μια μετακίνησή της: καλλυντικά, τριών ειδών χαρτομάντιλα, φάρμακα για όλες τις παθήσεις –αν και ήταν και οι δυο τους υγιέστατοι–, σετ ραπτικής, γυαλιά ηλίου και γυαλιά ορά- σεως, απαραίτητα ένα βιβλίο, σημειωματάριο, στιλό, μηχα- νικό μολύβι και φυσικά τη φωτογραφική της μηχανή. Βγάζει το κανονικό βιβλίο με την ελπίδα, αφού τα κατα- φέρει και συγκεντρωθεί, να διαβάσει. Μπαλάκι του πινγκ πονγκ όμως το μυαλό της χοροπηδάει ανάμεσα στα καθίσμα- τα, σταματάει πάνω από φαλακρά κεφάλια, μπαινοβγαίνει σε μαλλιά φρεσκοχτενισμένα στα κομμωτήρια, χαζεύει σε καπέλα. Κυρίως τζόκεϊ: σήμα κατατεθέν των εκδρομέων. Γιατί το γκρουπ, από το λίγο που είχε προλάβει να εντο- πίσει κατά το ημίωρο της συνάντησής τους στο Ελ. Βενιζέλος