Παίζουμε "Χώρες"; (Διαβάζω ιστορίες)

Η παρέα των παιδιών βγήκε με σπρω­ ξίματα, γέλια και φωνές απ’ την πόρ­ τα του σχολείου. Κάποιοι κουβαλούσαν τις τσάντες τους στην πλάτη, κάποιοι άλλοι τις έσερναν ή τις τσουλούσαν με θόρυβο. «Λοιπόν;» προσπάθησε να ξεκινήσει τη συζήτηση ο Αλέξης. «Τι έχετε να πείτε για όσα μας είπε η κυρία σήμερα;» Οι φωνές μεμιάς σταμάτησαν, η μικρή παρέα σοβάρεψε. Η συζήτηση για τους πρόσφυγες είχε φέρει στην τάξη εντά­ σεις, απορίες, πολλά αναπάντητα ερω­ τήματα. «Εμένα δε με πειράζει. Ο παππούς μου λέει πάντα πως στη χώρα τούτη είμαστε παιδιά κι εγγόνια προσφύγων και πως δεν πρέπει να το ξεχνάμε» είπε η Βίκυ. 4