Το παιδί από τη Γερμανία

[ 33 ] άλλο ένα γλύκισμα ο Ερνστ. Και δεν θα ήταν δικό του το λάθος αν το σκυλί πάχαινε. Σε κάνα δυο μέρες η Άνικα θα έβρισκε σίγουρα κάποιο μέρος να τον στείλουν, και δεν είχε σημασία αν μέχρι τότε θα έτρωγε ένα ή δύο γλυκίσματα καρύδας. Ο διαπεραστικός ήχος του τηλεφώνου έκανε αυτόν και τον Ερνστ ν’ αναπηδήσουν. «Μπέρτιλ Μέλμπεργ». Στην αρχή δεν άκουγε τι του έλεγε η φω­ νή από την άλλη άκρη της γραμμής, τόσο υστερική ήταν. «Με συγχωρείτε, αλλά πρέπει να μου τα πείτε πιο αργά. Τι λέγα­ τε λοιπόν;» Άκουσε προσεκτικά και όταν κατάλαβε τι του έλεγε το άλλο άτομο σήκωσε τα φρύδια. «Ένα πτώμα; Πού;» Κάθισε πιο ίσια στην καρέκλα του. Ο σκύλος, που ονομαζόταν πλέον Ερνστ, ανακάθισε επίσης, τεντώνοντας ταυτόχρονα τ’ αυτιά του. ΟΜέλμπεργ σημείωσε μια διεύθυνση στο μπλοκ που είχε μπροστά του, ολοκλήρωσε τη συνομιλία του με ένα «Μείνετε εκεί που είστε» και τινάχτηκε πάνω. Ο Ερνστ τον πήρε στο κατόπι. «Μείνε εδώ». Η φωνή του Μέλμπεργ είχε αποκτήσει μια ασυνή­ θιστα αυταρχική χροιά, και προς μεγάλη του έκπληξη είδε τον σκύ­ λο να σταματάει απότομα και να περιμένει περαιτέρω εντολές. «Κάτω!» είπε ο Μέλμπεργ κάνοντας ακόμα μια δοκιμή, δείχνοντας ταυτόχρονα το καλάθι που είχε αφήσει η Άνικα για τον σκύλο σε μια γωνιά του γραφείου του. Ο Ερνστ υπάκουσε απρόθυμα, κατευ­ θύνθηκε αργά προς το καλάθι και ξάπλωσε εκεί με το κεφάλι ακου­ μπισμένο στα μπροστινά του πόδια. Έριξε ένα πληγωμένο βλέμμα στο προσωρινό αφεντικό του. Ο Μπέρτιλ Μέλμπεργ ένιωσε μια παράξενη ικανοποίηση βλέποντας ότι κάποιος, επιτέλους, τον υπάκουε. Αναζωογονημένος από αυτή την άσκηση εξουσίας διέ