Το παιδί από τη Γερμανία

[ 31 ] «Ματίας;» «Ναι;» έκανε εκείνος εκνευρισμένος, καθώς προσπαθούσε, με μια έκφραση αηδίας στο πρόσωπο, να βρει ένα μέρος όπου θα μπορούσε να σταθεί χωρίς να πατάει σε κάποιο σωρό από νεκρές μύγες. Ο Άνταμ δεν απάντησε. Κατευθύνθηκε διστακτικά προς την πο­ λυθρόνα. Κάτι μέσα του του φώναζε να κάνει μεταβολή και να φύ­ γει τρέχοντας όσο γρηγορότερα μπορούσε. Αλλά η περιέργεια ήταν πολύ πιο ισχυρή, και ένιωθε λες και τα πόδια του τον πήγαιναν από μόνα τους προς την πολυθρόνα. «Ναι, τι είναι;» επανέλαβε ο Ματίας, αλλά σώπασε όταν είδε τον Άνταμ να προχωράει σφιγμένος και γεμάτος ένταση. Ο Άνταμ απείχε περίπου μισό μέτρο από την πολυθρόνα όταν άπλωσε το χέρι του. Είδε και ο ίδιος ότι το χέρι του έτρεμε ελαφρά. Πολύ αργά, χιλιοστό το χιλιοστό, το χέρι του πλησίασε προς την πλά­ τη της πολυθρόνας. Ομόνος ήχος που ακουγόταν στο δωμάτιο ήταν το τρίξιμο κάτω από τα πόδια του. Ένιωσε τη δερμάτινη επένδυση της πολυθρόνας δροσερή στ’ ακροδάχτυλά του. Πίεσε την πλάτη της λίγο περισσότερο και την έσπρωξε προς τ’ αριστερά ώστε η πο­ λυθρόνα να αρχίσει να στρέφεται προς το μέρος του. Έκανε ένα βή­ μα πίσω. Η πολυθρόνα γύρισε αργά αποκαλύπτοντας τι υπήρχε πά­ νω της. Ο Άνταμ άκουσε πίσω του τον Ματίας να ξερνάει. Τα μάτια που παρακολουθούσαν και την παραμικρή του κίνηση ήταν μεγάλα και υγρά. Ο Μέλμπεργ προσπάθησε να αγνοήσει το ζώο, αλλά δεν τα κατάφερε. Ο σκύλος καθόταν κολλημένος πάνω του και του έριχνε βλέμματα λατρείας. Στο τέλος ο Μέλμπεργ ενέ