Το παιδί από τη Γερμανία

[ 24 ] «Κανένα πρόβλημα. Με το που μπεις στο γραφείο σου παύεις να υπάρχεις για μένα» είπε ο Πάτρικ και της έκλεισε το μάτι. «Χμ, για να δούμε» αποκρίθηκε η Ερίκα και ανέβηκε τη σκάλα. «Αξίζει πάντως να κάνω μια προσπάθεια, μήπως και αποφύγω να νοικιάσω γραφείο έξω». Μπήκε στο γραφείο της και έκλεισε την πόρτα με ανάμεικτα συ­ ναισθήματα. Έναν ολόκληρο χρόνο ήταν στο σπίτι και ασχολού­ νταν αποκλειστικά με τη Μάγια. Εν πολλοίς λαχταρούσε να φτάσει αυτή εδώ η μέρα. Να παραδώσει τη σκυτάλη στον Πάτρικ. Να ασχοληθεί ξανά με ζητήματα καθαρά για ενήλικες. Είχε μπουχτίσει με τα παιδικά πάρκα, τις παιδικές χαρές και τα παιδικά τηλεοπτικά προγράμματα. Η δημιουργία της τέλειας τούρτας από άμμο δεν μπορούσε να θεωρηθεί ερεθιστική πνευματική εργασία, και όσο κι αν αγαπούσε την κόρη της θα την έπιανε τρέλα αν αναγκαζόταν να τραγουδήσει άλλη μια φορά το «Αχ, κουνελάκι, κουνελάκι...». Εν πάση περιπτώσει, τώρα είχε έρθει η σειρά του Πάτρικ ν’ αναλάβει το παιδί. Η Ερίκα κάθισε με ευλάβεια μπροστά στον υπολογιστή, πάτησε το κουμπί εκκίνησης και απόλαυσε το γνώριμο, ανάλαφρο σφύριγ­ μα. Η τελευταία προθεσμία για την παράδοση του νέου βιβλίου της στη σειρά των πραγματικών εγκλημάτων ήταν τον Φεβρουάριο. Ευ­ τυχώς είχε προλάβει να κάνει λίγη έρευνα κατά τη διάρκεια του κα­ λοκαιριού, έτσι ένιωθε ότι μπορούσε ν’ αρχίσει. Άνοιξε το αρχείο του Word που είχε ονομάσει «Ελίας» −μια που αυτό ήταν το όνομα του πρώτου θύματος της δολοφόνου− και τοποθέτησε τα δάχτυλά της στο πληκτρολόγιο. Ένα διακριτικό χτύπημα στην πόρτα τη διέκοψε. «Συγγνώμη που σε ενοχλώ». ΟΠάτρικ την κοιτούσε διστακτικά. «Απλώς θέλω να ρωτήσω πού έχεις βάλει το φορμάκι της Μάγια».