Το παιδί από τη Γερμανία

[ 19 ] ότι δεν υπήρχε κάποιο παιχνίδι και μετά κοίταξε τη γιαγιά της με γουρλωμένα μάτια. «Την τελευταία φορά που ήμουν εδώ πρόσεξα ότι η μπλούζα που φορούσε της ήταν μικρή, και όταν είδα ότι το Λίντεξ έδινε τρεις μπλούζες στην τιμή των δύο της αγόρασα μερικές. Σίγουρα θα της φανούν χρήσιμες». Η Κριστίνα χαμογελούσε ικανοποιημένη, αδια­ φορώντας πλήρως για την απογοητευμένη έκφραση της Μάγια. Η Ερίκα κατέπνιξε την επιθυμία να της πει πόσο ηλίθιο πίστευε πως ήταν να φέρνει κανείς δώρο ρούχα σε ένα παιδάκι που γιορτά­ ζει τα πρώτα του γενέθλια. Και δεν έφτανε που απογοητεύτηκε η Μάγια, η Κριστίνα είχε καταφέρει επίσης να ρίξει μια από τις συνή­ θεις μπηχτές της. Διότι αυτό που τους έλεγε ήταν ότι δεν μπορού­ σαν να ντύσουν την κόρη τους καταπώς έπρεπε. «Και τώρα η τούρτα» φώναξε ο Πάτρικ, ο οποίος φαινόταν να ξέρει πάντα πότε ήταν ώρα να επέμβει σε μια στιγμή αμηχανίας. Η Ερίκα κατάπιε την προσβολή και πήγαν όλοι στο καθιστικό για τη μεγάλη τελετή σβησίματος του κεριού. Η Μάγια επιστράτευσε όλη της τη δύναμη για να φυσήξει το ένα και μοναδικό κερί, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να ψεκάσει την τούρτα με σάλια. Ο Πά­ τρικ τη βοήθησε διακριτικά να σβήσει το κερί και μετά η μικρή πή­ ρε επίσημο ύφος καθώς της τραγούδησαν «Να ζήσεις, Μάγια, και χρόνια πολλά...». Πάνω από το ξανθό κεφάλι της Μάγια η Ερίκα συ­ νάντησε το βλέμμα του Πάτρικ. Ένιωσε έναν κόμπο στον λαιμό και είδε ότι και ο Πάτρικ είχε συγκινηθεί. Ένας χρόνος. Το μικρό τους μωρό είχε γίνει ενός έτους. Ένα μικροσκοπικό κοριτσάκι που περ­ πατούσε τρεκλίζοντας, που χτυπούσε τα χεράκια του όταν άκουγε το μουσικό σήμα του παιδικού τηλεοπτικού προγράμματος Μπο­ λιμπούμπα, που έτρωγε μόνο του, που μοίραζε τα πιο υγρά φιλιά