Το παιδί στο έργο της Άλκης Ζέη

[ 23 ] 2 Το παιδί και το χιούμορ Τ ο χιούμορ είναι απαραίτητo στα παιδιά, «σαν το μαγικό κλει- δί που ανοίγει τις πόρτες ενός “κλειστού” κόσμου». 6 Ενός κόσμου που η «άψογη ευπρέπειά του κρατεί κλειστές τις πόρ- τες της ψυχής του και το γεμίζει από φόβο και δισταγμό. Με το γέλιο που αναβλύζει από το λεπτό χιούμορ, το παιδί βρίσκει έναν τρόπο να διασκεδάσει τους δισταγμούς, τους οποίους αναπόφευκτα του δημιουργεί ο απέραντος κόσμος που απλώ- νεται μπροστά του και την αβεβαιότητα που αισθάνεται στην καθημερινή του προβληματικότητα. Κατορθώνει έτσι να πλη- σιάσει τον κόσμο πιο πολύ, να εξοικειωθεί μαζί του και να συν- διαλαγεί με την αντιφατικότητά του, που αλλιώς θα ’μενε νεκρή φύση, σφίγγα με κλειστά χείλη». 7 Η σημασία του χιού- μορ είναι «πολύ σπουδαιότερη για το παιδί, αν λάβωμε υπόψη μας» 8 ότι σε σχέση με τον ώριμο «αντιμετωπίζει σοβαρότερα προβλήματα προσαρμογής. […] ποτέ σε καμιά του ηλικία ο 6 «Μικρές διαδρομές στο χιούμορ!», πρόλογος στο αφιέρωμα «Ματιές στο χιούμορ», περ. Διαδρομές στο χώρο της λογοτεχνίας για παιδιά και νέους , τεύχ. 23, Αθήνα 1991. 7 Αντώνης Π. Μπενέκος, Ζαχαρίας Παπαντωνίου: Ένας σταθμός στην παιδι- κή λογοτεχνία , εκδ. Δίπτυχο, Αθήνα 1981. 8 Αντώνης Π. Μπενέκος, ό.π.