Η παγωμένη πριγκίπισσα

[ 11 ] ερχόταν από βαθιά μέσα του. O Έιλερτ υπολόγιζε ότι είχε τουλάχι- στον άλλα δέκα χρόνια πριν έρθει η ώρα του για τα θυμαράκια, κι αυτά τα δέκα χρόνια σκόπευε να τα αξιοποιήσει στο έπακρο. Nα τον έπαιρνε ο διάβολος αν σκεφτόταν έστω και για μια στιγμή να τα περάσει με αυτή τη γριά στρίγκλα σε τούτο τον τόπο. O καθημερινός πρωινός περίπατος ήταν η μοναδική στιγμή γα- λήνης και ηρεμίας ∙ εκτός αυτού, ήταν και μια άσκηση που του ήταν απολύτως απαραίτητη. Έπαιρνε πάντα τον ίδιο δρόμο, κι εκείνοι που γνώριζαν τις συνήθειές του έβγαιναν συχνά έξω και αντάλλασ- σαν μερικά λόγια μαζί του. Χαιρόταν ιδιαίτερα να μιλάει μ’ εκείνη την όμορφη κοπέλα στο σπίτι που ήταν πάνω στον λόφο, δίπλα στο σχολείο Χοκεμπάκεν. Ερχόταν εκεί μόνο τα Σαββατοκύριακα, πάντοτε μόνη της, αλλά αφιέρωνε ευχαρίστως χρόνο για λίγη κου- βέντα περί ανέμων και υδάτων. Μάλιστα, η δεσποινίς Αλεξάνδρα ενδιαφερόταν για το πώς ήταν η Φιελμπάκα τον παλιό καιρό, κι αυτό ήταν ένα θέμα το οποίο συζητούσε ευχαρίστως ο Έιλερτ. Άλ- λωστε, ήταν τόσο όμορφη που δεν μπορούσες να πάρεις τα μάτια σου αποπάνω της. Αυτό ήταν κάτι που ο Έιλερτ εκτιμούσε ακόμη, παρόλο που ήταν γέρος. Φυσικά, είχαν ειπωθεί ένα κάρο λόγια γι’ αυτή την κοπέλα, αλλά άπαξ και άρχιζε κανείς ν’ ακούει τα γυναι- κεία κουτσομπολιά δεν θα προλάβαινε να κάνει τίποτε άλλο στη ζωή του. Πριν από περίπου έναν χρόνο τον είχε ρωτήσει αν μπορούσε να ρίχνει καμιά ματιά στο σπίτι μιας και περνούσε, ούτως ή άλλως, από εκεί τα πρωινά της Παρασκευής. Το σπίτι ήταν παλιό και τόσο ο λέβητας όσο και τα υδραυλικά δεν ήταν να τα εμπιστεύεσαι. Δεν θα της άρεσε να έρχεται σε ένα κρύο σπίτι τα Σαββατοκύριακα. Θα του έδινε κλειδί για να μπορεί να ρίχνει απλώς μια ματιά και