Η παγωμένη πριγκίπισσα

[ 10 ] O Έιλερτ Μπεργ δεν ήταν καθόλου ευτυχισμένος. Η ανάσα του ήταν βαριά και έβγαινε από το στόμα με τη μορφή μικρών ξε- φυσημάτων, αλλά δεν θεωρούσε πως η υγεία του ήταν το μεγαλύ- τερο πρόβλημά του. Η Σβία ήταν τόσο υπέροχη στα νιάτα της που ο Έιλερτ μόλις και μετά βίας κατάφερε ν’ αντέξει την αναμονή μέχρι τη στιγμή που θα την οδηγούσε στο νυφικό κρεβάτι. Φαινόταν τρυφερή, στοργική και λίγο ντροπαλή. O πραγματικός χαρακτήρας της αποκαλύφθη- κε έπειτα από μια πολύ σύντομη περίοδο νεανικού πόθου. Έκτοτε τον κρατούσε μονίμως καταδυναστευμένο για περίπου πενήντα χρόνια. O Έιλερτ όμως είχε ένα μυστικό. Πρώτη φορά, στο φθινό- πωρο της ζωής του, είδε μια ευκαιρία για λίγη ελευθερία, που δεν είχε σκοπό να τη χαραμίσει. Σε όλη του τη ζωή είχε δουλέψει σκληρά ως ψαράς, και το ει- σόδημα μόλις που έφτανε για να φροντίζει τη Σβία και τα παιδιά. Από τότε που συνταξιοδοτήθηκε είχαν μόνο τις πενιχρές συντάξεις τους για να τα βγάζουν πέρα. Δίχως λεφτά στην τσέπη δεν υπήρ- χε περίπτωση να ξαναρχίσει τη ζωή του κάπου αλλού, μόνος του. Τώρα, αυτή η ευκαιρία είχε έρθει σαν θεόσταλτη ∙ εξάλλου, ήταν τόσο απλή σε βαθμό γελοιότητας. Όμως, αν κάποιος επιθυμούσε να πληρώσει τρελά λεφτά για λίγες ώρες δουλειάς την εβδομάδα, δικό του πρόβλημα. Αυτός δεν επρόκειτο να παραπονεθεί. Τα χαρ- τονομίσματα στο ξύλινο κουτί πίσω από την κοπριά είχαν αυξηθεί μέσα σε έναν μόλις χρόνο, και σύντομα θα είχε αρκετά ώστε να μπορέσει να τραβήξει για θερμότερα κλίματα. Στάθηκε να πάρει μια ανάσα στην τελευταία απότομη ανηφόρα και έτριψε τα πονεμένα από την αρθρίτιδα χέρια του. Η Ισπανία, ή ίσως η Ελλάδα, θα μπορούσε να λιώσει εκείνη την παγωνιά που