Η παγωμένη πριγκίπισσα

[ 21 ] και θα άρχιζε να ζει τη δική της ζωή, αλλά μετά ήρθαν τα παιδιά. Mόλις γεννήθηκε η Έμμα και μετά ο Άντριαν, η Ερίκα αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι, δυστυχώς, ο γαμπρός της ήταν εκεί για να μείνει. «Προτείνω ν’ αφήσουμε το θέμα “Λούκας” και τις αντιλήψεις του περί ανατροφής των παιδιών. Τι κατορθώματα έκαναν τα αγα- πημένα μου ανίψια από την τελευταία φορά που έμαθα νέα τους;» «Α, μία από τα ίδια, ξέρεις, τα συνηθισμένα… Η Έμμα είχε τα νευράκια της χτες και πρόλαβε, πριν την αντιληφθώ, να ψαλιδίσει μωρουδιακά ρούχα που άξιζαν μια μικρή περιουσία, ενώ ο Άντριαν επί τρεις μέρες ή ουρλιάζει ή ξερνάει». «Ακούγεται σαν να χρειάζεσαι μια μικρή αλλαγή περιβάλλο- ντος. Δεν μπορείς να πάρεις τα παιδιά και να έρθετε εδώ για καμιά βδομάδα; Χρειάζομαι και τη βοήθειά σου για να κοιτάξουμε μερικά πράγματα. Πρέπει, εξάλλου, να λύσουμε και τα διαδικαστικά θέμα- τα με το σπίτι». «Ααα, ναι… Και πάνω που σκεφτόμασταν να σου μιλήσουμε γι’ αυτό». Ως συνήθως, όταν η Άννα ήταν αναγκασμένη να ανακινήσει κάποιο δυσάρεστο θέμα, η φωνή της άρχιζε να τρέμει αισθητά. Η Ερίκα ένιωσε αμέσως να χτυπάει κάποιο προειδοποιητικό καμπα- νάκι. Εκείνο το «σκεφτόμασταν» ακουγόταν πολύ δυσοίωνο. Διότι, όποτε είχε βάλει ο Λούκας το δαχτυλάκι του σε κάποια υπόθεση, επρόκειτο σίγουρα για κάτι που συνέφερε μόνο τον ίδιο, αλλά ήταν ασύμφορο για όλα τα υπόλοιπα εμπλεκόμενα μέρη. Η Ερίκα περίμενε την Άννα να συνεχίσει. «Όπως ξέρεις, ο Λούκας κι εγώσκεφτόμαστε να μετακομίσουμε στο Λονδίνο μόλις καταφέρει να κάνει τη θυγατρική στη Σουηδία να σταθεί στα πόδια της και δεν είχε περάσει από το μυαλό μας