Παγκόσμια πολιτική ιστορία

ΚΡΎΦΤΗΚΑΝ ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΊ. ΤΟ ΠΡΕΛΟΎΔΙΟ: ΠΡΙΝ ΑΠΌ ΤΟ 1000 π.Χ. 43 ρη απώλεια των αγαπημένων τους προσώπων. «Άδραξε τη μοίρα! Άσε τη σχόλη» ήταν η συμβουλή ενός αιγυπτιακού ποιήματος γύρω στα 1160: Να είσαι ακούραστος, ασταμάτητος, ζωηρός, εσύ κι η πραγματική σου αγάπη· να μην αφήνεις την καρδιά σου να συλλογιέται κατά το ταξίδι σου στη Γη, Αλλά άδραξε τη μοίρα καθώς περνά. 16 Ο ιδανικός κόσμος αυτής της πρώιμης Εποχής του Σιδήρου ήταν ένας καταπράσινος κήπος, ένας παράδεισος αφθονίας. Τοιχογραφίες και γλυπτά αναπαριστούν ποτάμια να ρέουν με χάρη, χωράφια με πλού­ σιες σοδειές, χουρμαδιές με τους γλυκούς καρπούς τους, καλαμιώνες γεμάτους παχιές πάπιες, λιμνούλες με άφθονα ψάρια κι αρωματικά άνθη λωτού. Σε αυτόν τον κόσμο με τις λασπωμένες ή γεμάτες σκόνη καλύβες, ο λωτός ήταν ένα οικουμενικό σύμβολο αγνότητας. Η Αίγυπτος είχε το πλεονέκτημα μιας μοναδικής γεωπολιτικής θέσης. Από τις Μεγάλες Λίμνες της Κεντρικής Αφρικής, ο Νείλος ρέει για χιλιάδες χιλιόμετρα μέχρι τη Μεσόγειο. Ωστόσο μόνο στα τελευταία χίλια χιλιόμετρα περίπου η παρουσία του μαλακού αμμό­ λιθου του επιτρέπει να διαμορφώσει τη γνωστή μεγάλη κοιλάδα και το δέλτα: τη μεγαλύτερη όαση του αρχαίου κόσμου. Γύρω στα 3150 π.Χ., οι περιοχές που συνόρευαν με τις εκτάσεις αυτές του Νείλου –η Άνω και η Κάτω Αίγυπτος– είχαν ενωθεί υπό την εξουσία ενός φαραώ ονόματι Μήνης. Τα 2.000 χρόνια που ακολούθησαν, στον τόπο αυτό την εξουσία είχαν είκοσι διαφορετικές δυναστείες, πράγμα χαρακτη­ ριστικό της συχνής αστάθειας, διχόνοιας και υποταγής σε ξένους ει­ σβολείς. Η Αίγυπτος όμως δεν ήταν ποτέ ένας πολιτικός μονόλιθος και οι μεγάλες πόλεις, όπως η Μέμφις και οι Θήβες, βρίσκονταν σε διαρκή ανταγωνισμό για το ποια θα γίνει το κέντρο της εξουσίας. Προς τα πάνω, εκεί που ο Νείλος περνούσε από το σημερινό Σουδάν, οι γεωλογικοί σχηματισμοί με τον σκληρό γρανίτη απέτρεπαν τη δια­ πλάτυνση της κοιλάδας δημιουργώντας καταρράκτες τους οποίους δεν