Ο χιονάνθρωπος

16 Ο ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ σαν ασημένια κορδέλα, που διέσχιζε το χαμηλότε- ρο σημείο της κοιλάδας. Και πέρα από το ποτάμι, ψηλά στον ορίζοντα, βρίσκονταν οι κυματιστοί λό- φοι του χερσότοπου. Η γιαγιά ερχόταν πάντα τα Χριστούγεννα. Έλε- γε συχνά –και η αλήθεια είναι ότι κάποια πράγμα- τα τα έλεγε πολύ συχνά– ότι τους λόφους γύρω από τη φάρμα δεν μπορούσες να τους δεις, κυρίως εξαι- τίας της βροχής· όταν όμως μπορούσες, αυτό σή- μαινε ότι σύντομα θα έβρεχε ή θα χιόνιζε. Τη γιαγιά, που ζούσε στην πόλη, δεν την πείραζαν τόσο η βρο- χή ή το χιόνι, όσο τα πουλιά που την ξυπνούσαν πολύ νωρίς το πρωί ή η μυρωδιά απ’ τα γουρούνια και τις αγελάδες, που ο Τζέιμς την έφερνε στο σπί- τι με τις γαλότσες που φορούσε όταν πήγαινε στη φάρμα. Ούτε και το πράσινο της άρεσε ιδιαίτερα, και φυσικά στην εξοχή υπήρχε πολύ πράσινο. Αυτό που άρεσε πιο πολύ απ’ όλα στη γιαγιά ήταν όταν ο Τζέιμς είχε κάνει μπάνιο κι ήταν ωραίος και