Ο ξένος

9 Ο Ξ Ε Ν Ο Σ σιγανά και το τρίξιμο των καθισμάτων αντηχούσε στην αίθουσα. Οι πατεράδες είχαν πάρει την ετοιμοπόλεμη έκφραση που απαι- τούσε η περίσταση. Ο Άνταμ δεν το άντεχε με τίποτα όλο αυτό. Δεν έπρεπε καν να βρίσκεται εδώ . αυτή ήταν δουλειά της Κορίν. Εκείνη ήταν η ταμίας του ομίλου λακρός, αλλά το σχολείο όπου δούλευε είχε αλλάξει το πρόγραμμα του συνεδρίου παιδαγωγών στο Ατλάντικ Σίτι και, μολονότι επρόκειτο για τη σπουδαιότερη μέρα της χρονιάς για τις ομάδες λακρός του Σίνταρφιλντ –στην ουσία, αυτή η διαδικασία ήταν που είχε κάνει την Κορίν να αναμειχθεί τόσο ενεργά–, ο Άνταμ είχε αναγκαστεί να έρθει για λογαριασμό της. «Θα ’πρεπε να μου πεις κι ευχαριστώ» είπε ο τύπος. «Τι λες τώρα;» Για πρώτη φορά, ο νεαρός άντρας χαμογέλασε. Το χαμόγελό του, πρόσεξε ο Άνταμ, ήταν καλοσυνάτο . έτσι θα χαμογελούσε ένας θεραπευτής, κάποιος που θέλει απλώς να κάνει το σωστό. «Τώρα είσαι ελεύθερος» είπε ο ξένος. «Λες ψέματα». «Αφού καταλαβαίνεις ότι λέω την αλήθεια, έτσι δεν είναι, Άνταμ;» Απ’ την άλλη άκρη της αίθουσας, ακούστηκε η φωνή του Τριπ Έβανς: «Άνταμ;» Γυρίζοντας προς το μέρος του προέδρου, παρατήρησε ότι πλέον ήταν όλοι καθισμένοι εκτός απ’ τον ίδιο και τον ξένο. «Πρέπει να φύγω τώρα» ψιθύρισε εκείνος. «Μα αν θέλεις στ’ αλήθεια αποδείξεις, τσέκαρε τη βίζα σου. Συγκεκριμένα, μια χρέωση στο Novelty Funsy». «Μισό λεπτό…» «Και κάτι τελευταίο». Ο τύπος έγειρε προς το μέρος του. «Αν ήμουν στη θέση σου, θα έκανα και μια εξέταση DNA στα αγόρια». Τικ τακ, τικ τακ…. Μπαμ.