Ο ξένος

17 Ο Ξ Ε Ν Ο Σ τελευταία θέση του δεύτερου γκρουπ. Δεν έχει και τόση σημα- σία». «Φαντάζομαι ότι για τον Λόγκαν έχει». «Εγώ είμαι ο προπονητής. Εγώ αποφασίζω». Η συγκέντρωση είχε αρχίσει να διαλύεται. Κόσμος έφευγε. Ο Άνταμ άνοιξε το στόμα για να πει κι άλλα, αλλά τι νόημα είχε; Δεν μπορούσε να κερδίσει σ’ αυτή τη διαφωνία, και για ποιον λόγο διαφωνούσε έτσι κι αλλιώς; Δεν ήξερε καν ποιος ήταν αυ- τός ο αναθεματισμένος Λόγκαν. Ήταν απλώς ένας περισπασμός απ’ τη συντριβή που είχε αφήσει ο ξένος στο κατόπι του. Τίπο- τα άλλο. Και το ήξερε. Έτσι, σηκώθηκε κι αυτός. «Πού πας;» ρώτησε ο Γκαστόν, με το πιγούνι τόσο προτετα- μένο που ήταν σαν να τον προσκαλούσε για μπουνιά. «Ο Ράιαν είναι στο πρώτο γκρουπ, έτσι;» «Έτσι». Γι’ αυτό είχε πάει εκεί – για να προωθήσει, εφόσον χρειαζό- ταν, τα συμφέροντα του γιου του. Οπότε το θέμα είχε λήξει. Όλα τ’ άλλα ήταν άσκοπα. «Καλό βράδυ, παιδιά». Ο Άνταμ πήγε και στάθηκε πάλι στο μπαρ. Έκανε νόημα στον Λεν Γκίλμαν, τον αρχηγό της αστυνομίας της πόλης, ο οποίος ήθε- λε να δουλεύει στην μπάρα γιατί έτσι κρατούσε σε ελεγχόμενα επίπεδα τα περιστατικά οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ. Ο Λεν ανταπέδωσε το νεύμα και γλίστρησε προς το μέρος του Άνταμ ένα μπουκάλι Budweiser. Ο Άνταμ άνοιξε το καπάκι με υπερβολική προθυμία. Ξαφνικά, ήρθε και στάθηκε πλάι του ο Τριπ Έβανς. Ο Λεν έδωσε και σ’ αυτόν μια μπίρα. Ο Τριπ ύψωσε το μπουκάλι και τσούγκρισε με τον Άνταμ. Οι δυο τους ήπιαν για λίγο σιωπηλοί μέχρι που η μάζωξη διαλύθηκε τελείως. Διάφοροι καληνύχτιζαν μεγαλόφωνα τους φίλους τους. Ο Γκαστόν σηκώθηκε με θεατρικό τρόπο –ήταν γενικά καλός στο θέατρο– και έριξε ένα άγριο βλέμμα στον Άνταμ. Ο Άνταμ ύψωσε το μπουκάλι προς το μέρος του εν είδει χαιρετισμού. Ο Γκαστόν βγήκε με φούρια απ’ την αίθουσα.