Ο βασιλιάς

O Β Α Σ Ι Λ Ι Α Σ 9 είχαν περάσει κάποια χρόνια από τότε, οπότε είχε τελικά πολύ λιγότερο χρόνο για προπόνηση απ’ ό,τι ήλπιζε. Εν μέρει επειδή τα δύο παιδιά έχουν διπλάσιες ανάγκες σε σχέση με το ένα, αλλά κυρίως επειδή η εταιρεία που είχαν ξεκινήσει με τον συνάδελφό του Γιον Φιρ απαιτούσε περισσότερη –κι όχι λιγότερη– δουλειά απ’ ό,τι όταν ήταν απλοί υπάλληλοι. Βάζω στοίχημα δηλαδή και δεν νομίζω ότι πέφτω και πολύ έξω. Η εταιρεία τους λεγόταν GeoData και είχε αναλάβει την αποτύπωση των γεωλογικών συνθηκών της περιοχής γύρω από τη σήραγγα Τόντε, που συνδεόταν με την πιθανή εκτρο- πή του δρόμου που διέσχιζε το Ος από αμνημονεύτων χρόνων – πολύ πριν χαρακτηριστεί εθνική οδός το 1931. Σάλιωσα τα χείλη μου. «Ρόι Όπγκαρ. Δεν ξέρω αν με θυμάστε». Προσπάθησα να το πω χαρωπά, με τη φάτσα που υποτίθεται ότι έχουν οι χωριάτες στην πόλη. Δεν είναι το φόρτε μου, αλλά νομίζω ότι του φέρνω αυτού του Ρόι έτσι κι αλλιώς: λίγο σκοτεινός, λίγο κλειστός, λίγο συγκρατημένος. Ευτυχώς, οι Νορβηγοί τούς εμπιστεύονται κάτι τέτοιους τύ- πους· ίσως πιστεύουμε ότι υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ αιδημοσύνης, κοινωνικής αδεξιότητας και ειλικρίνειας. Εδώ που τα λέμε, κι εγώ το ίδιο πιστεύω, οπότε πάω πάσο. Ο Μπεντ έβγαλε ένα μακρόσυρτο «αααααα» , κάτι ανά- μεσα στο «ναι» και στο «δεν ξέρω». «Επισκεύασα το αμάξι σας όταν είχατε ανεβεί για δουλειά στο Ος» πρόσθεσα. Ο Μπεντ σήκωσε το δάχτυλό του στον αέρα και το κού- νησε γρήγορα. «Μα φυσικά! Κι έκανες και μια χαρά δουλειά». Ευρώπης, όπου οι συμμετέχοντες καλούνται να εντοπίσουν διά- φορα σημεία ελέγχου διαβάζοντας χάρτες και ανακαλύπτοντας το γεωμορφολογικό τερέν.